
বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনন্ত-দেৱ-শৰ্মা)_

অনন্ত দেৱ শৰ্মা


ধেমাজি।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনিৰ্বাণ-দত্ত)_


অনিৰ্বাণ দত্ত


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অভিজিত-দত্ত)_


অভিজিত দত্ত


নাজিৰা, শিৱসাগৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অসমী-গগৈ-বৰুৱা)_


অসমী গগৈ বৰুৱা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আভা-বৰা)_

আভা বৰা


চেইণ্ট ষ্টিফেন স্কুল, দমদম (কলকাতা)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আৰুশ-সোণোৱাল)_

আৰুশ সোণোৱাল


পাঞ্জাবাৰী, গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঈশান-জ্যোতি-বৰা)_


ঈশান জ্যোতি বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/এলিজা-ৰাণী-দাস)_

এলিজা ৰাণী দাস


শান্তি পথ, আৰ জি বৰুৱা ৰোড, গুৱাহাটী-৭৮১০২৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিশিখা-দত্ত)_

জ্যোতিশিখা দত্ত


নিবেদিতা গোস্বামী মেম’ৰিয়েল ইনষ্টিটিউট,  
সুৰ-সংগম, ৰৰৈয়া, যোৰহাট-৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিস্মিতা-গোস্বামী-শৰ্মা)_

জ্যোতিস্মিতা গোস্বামী শৰ্মা


তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় চৌহদ, তেজপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঝৰ্ণালী-শৰ্মা-বৰকটকী)_

ঝৰ্ণালী শৰ্মা বৰকটকী


বিশিষ্ট লেখক, গৱেষক আৰু কণ্ঠশিল্পী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ড-বীৰেন্দ্ৰনাথ-দত্ত)_

ড° বীৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত


বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২,  
ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/তপন-বৰুৱা)_

তপন বৰুৱা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী-দেৱী-বৰুৱানী)_

ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী দেৱী বৰুৱানী


শুৱালকুছি, পদ্মৰাম কাকতি পথ, কামৰূপ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিগন্ত-বৈশ্য)_

দিগন্ত বৈশ্য


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিলীপ-কুমাৰ-বৰুৱা)_

দিলীপ কুমাৰ বৰুৱা


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপক-কুমাৰ-কলিতা)_


দীপক কুমাৰ কলিতা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপা-পণ্ডিত)_

দীপা পণ্ডিত


পুৰণিগুদাম, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দুলাল-বৰা)_


দুলাল বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দ্বীপজ্যোতি-বৰা)_


দ্বীপজ্যোতি বৰা


সন্দীপনী বিদ্যামন্দিৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দৰ্শয়িতা-বৰঠাকুৰ)_

দৰ্শয়িতা বৰঠাকুৰ


ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ধ্ৰুৱজ্যোতি-শৰ্মা)_

ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নূপুৰ-মোমাইদেউ)_

নূপুৰ মোমাইদেউ


শংকৰদেৱ শিশু নিকেতন, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নৱনীত-নিয়ৰ-শইকীয়া)_

নৱনীত নিয়ৰ শইকীয়া


ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়, ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰকল্প-ৰঞ্জন-ভাগৱতী)_

প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী


ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰাণজিৎ-বৰা)_


ড° প্ৰাণজিৎ বৰা


দেৰগাঁও, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/বন্দিতা-শৰ্মা-কন্দলি)_

বন্দিতা শৰ্মা কন্দলি


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন-শৰ্মা)_


ভূপেন শৰ্মা


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন্দ্ৰ-নাথ-হাজৰিকা)_


ভূপেন্দ্ৰ নাথ হাজৰিকা


গৌৰী মেনশ্যন, ভি আই পি ৰোড, ছয়মাইল, গুৱাহাটী-২২

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মঞ্জু-দত্ত)_

মঞ্জু দত্ত


সূৰ্যপুৰ তিনিআলি, পাভৈ পথ,  
বিশ্বনাথ চাৰিআলি-৭৮৪১৭৬

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মাতু-হাজৰিকা)_


মাতু হাজৰিকা


বাঙ্গালোৰ, কৰ্ণাটক-৫৬০০৬৭

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/যশোৱন্ত-নিপুণ)_


যশোৱন্ত নিপুণ


কাজিৰঙা, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/শতৰূপা-গৌতম)_

শতৰূপা গৌতম


স্নাতকোত্তৰ মহলা, প্ৰাগজ্যোতিষ মহাবিদ্যালয়,  
গুৱাহাটী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যজিৎ-নাথ)_

সত্যজিৎ নাথ


ৱাৰ্ড নং ৯, নাজিৰা-৭৮৫৬৮৫, শিৱসাগৰ,  
ফোন- ৮৪৮৬০১৬০৪৫

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যনাৰায়ণ-কৰ)_

সত্যনাৰায়ণ কৰ


নগাঁও মিছন হাইস্কুল, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সনভ-দাস)_

সনভ দাস


ৰূপকোঁৱৰ হাউচিং কমপ্লেক্স,  
খানামুখ ছেকগেট, ডাক- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়,  গুৱাহাটী-৭৮১০১৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সমীন্দ্ৰ-হুজুৰি)_


সমীন্দ্ৰ হুজুৰি


‘কাণখোৱা’ৰ সম্পাদনা কক্ষ।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সম্পাদনা-কক্ষ)_

সম্পাদনা কক্ষ


দিল্লী পাব্লিক স্কুল, নাজিৰা

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুগন্ধি-উৰুলি-বৰুৱা)_


সুগন্ধি উৰুলি বৰুৱা


লালমাটি, তেজপুৰ-৭৮৪০০১,  
শোণিতপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুপ্ৰীয়া-পাল)_


সুপ্ৰীয়া পাল


ঘৰ নং ১৩, লতাকটা শান্তিনগৰ,  
বশিষ্ঠ, গুৱাহাটী-২৯

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুৰেন্দ্ৰ-মোহন-দাস)_

সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাস


বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতে শিশুৰ বাবেও ভালেমান সাহিত্য ৰচনা কৰিছে।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰঞ্জু-হাজৰিকা)_

ৰঞ্জু হাজৰিকা


ভোটাই গাঁও, নগাঁও, ফোন- ৯৮৬৪৪৯৮৭৪৮

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰিণ্টু-দাস)_


ৰিণ্টু দাস


কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, মিছা (নগাঁও)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰুকনাভ-ৰণজয়-শইকীয়া)_

ৰুকনাভ ৰণজয় শইকীয়া


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰূপজ্যোতি-গোস্বামী)_


ৰূপজ্যোতি গোস্বামী


হাঁহে পাৰে মাহেকত কণী হেনো সাতটা,  
মণিমালা আণ্টিয়ে সেয়ে কৰে ঠাট্টা।

সাপডালে কিনো চালে তুলি বাৰু ফেট?  
ভেকোলাকে চালে চাগে ভৰাবলৈ পেট।

ঢেঁকীথোৰা বিক্ৰী কৰা মথুৰা খুৰাই,  
বিক্ৰী হোৱা ঢেঁকীথোৰা নলয় ঘূৰাই।

‘ঘড়ীবোৰে কিয় বাৰু কৰে টিক টিক?’  
নুসুধিবি এনে প্ৰশ্ন তই মালতীক।

এশ গুণ আছে যাৰ সিয়েই শগুন,  
পাহৰিলে কিন্তু তোৰ ছিটিকিব ধুন।

ৰামধন মহাজনে ধনকেহে চিনে,  
হাটত চায়হে মাছ, ভুলতো নিকিনে।

ধুৱাহাট বোলাখন এনেকুৱা ঠাই,  
মোৱামাছ এপোৱাও পাবলৈ নাই।

ছাৰে আজি ক’ব হেনো সাধু ভাল ভাল,  
শুনা যদি নকৰিবা কোনেও কোঢ়াল।

![img](/images/posts/dhemeliya-padya-22.webp)

কেঁচুৱাৰ কান্দোনত সৰে গছপাত,  
মাকৰ খবৰ নাই— বৈ আছে তাঁত।

গঁড়ালত হাঁহ আছে ডেৰকুৰিমান,  
ভঁৰালত ধান নাই খুৱাওঁ পতান।

ধেমেলীয়া পদ্য ২


১.  
গোঁফৱালা সীতাৰামে কৰে গীতা পাঠ,  
এই বয়সত সিনো কাটিবনে কাঠ? 

২.  
তেজ খাই অন্তৰ্ধান হ’ল চীনা-জোক,  
এতিয়া কামত নাহে কৰিলেও শোক। 

৩.  
ৰহালৈ গৈ ৰঘু অহা নাই ঘূৰি,  
সেই বেজাৰতে মাকে কান্দিছে ফেঁকুৰি। 

![মাছৰ বজাৰ](https://res.cloudinary.com/s3/image/upload/v1714314126/knk/fish-market.webp)

৪.  
নামটো সোধোঁতে ক’লে— অনন্ত মাধৱ,  
মহা দুষ্ট এজাকৰ পৰম বান্ধৱ। 

৫.  
নীহাৰে নামানে হাৰ— কথা বা কামত,  
নাৰ মাছ কিনি আনে অধিক দামত।

ধেমেলীয়া পদ্য 


এক এক এক  
যদুৰ পুতেক—  
কেৱল কথাকে পাতে কৰি পেকপেক।

দুই দুই দুই  
গছপুলি ৰুই  
তাৰেই তলত আছে সলিকণ শুই।

![নেওতাৰ পদ্য](images/posts/neota-01-1024x576.webp)

তিনি তিনি তিনি  
নগাঢাৰি কিনি  
ততালিকে ৰ’দা ঔ ভিজা টকাখিনি।

চাৰি চাৰি চাৰি  
যাৰ নাই দাঢ়ি  
সিহেচোন কথা কয় ডাংকোপ মাৰি।

পাঁচ পাঁচ পাঁচ  
কিনি ৰৌ মাছ  
খাৱ যদি বেংকত টকা কিছু সাঁচ।

ছয় ছয় ছয়  
মাৰ বেছি ভয়  
সেয়ে চাগৈ বাকছত তলা মাৰি থয়।

![নেওতাৰ পদ্য](images/posts/neota-03-1024x576.webp)

সাত সাত সাত  
খাব পাৰোঁ ভাত  
ডঁৰিকনা মাছ যদি দিয় খৰিকাত।

আঠ আঠ আঠ  
নপঢ়িলে পাঠ  
তীখৰৰ দেউতাকে দাঙে ফলা কাঠ।

ন ন ন  
তয়ে থিয় হ  
দুকুৰিত কেইদহ চকু মুদি ক।

দহ দহ দহ  
ইম্মানেই মহ  
নেজ দাঙি গৰুৱেও কৰে উঠ-বহ।

_লেখকৰ ঠিকনা: তপন বৰুৱা, বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২, ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০_


নেওতা


<span style={{float: 'left', fontSize: '4.5em', lineHeight: 1, marginRight: '0.15em', fontWeight: 'bold'}}>ব</span>
বহু পুৰণি দিনৰ কথা। সেই সময়ত বাট-পথবোৰ আজিকালিৰ দৰে সুচল নাছিল। বাৰিষা আহিলেই বৰষুণৰ বাবে বাট-পথবোৰ বোকাময় হৈ পৰে। ঠায়ে ঠায়ে বাটবোৰ পানীত ডুবি থাকে। যাতায়াত কৰাত বৰ অসুবিধা হয়। তেতিয়াৰ দিনত যাতায়াতৰ ব্যৱস্থা আছিল কেৱল জন্তুৱে টনা গৰুগাড়ী, ঘোঁৰাগাড়ী আদিহে। তদুপৰি জন্তুৰ পিঠিত উঠিও মানুহে ইঠাইৰ পৰা সিঠাইলৈ অহা-যোৱা বা বয়-বস্তু অনা-নিয়া কৰিছিল। এতিয়াৰ দৰে যান-বাহন তেতিয়া আৱিষ্কাৰ হোৱাই নাছিল।

সেই সময়ৰে বাৰিষা কালৰ এটা দিনৰ কথা। এজন গাৰোৱানে গৰুগাড়ী এখনত এসোপামান কপাহৰ বস্তা বোজাই কৰি ক’ৰবালৈ নি আছিল। বস্তাবোৰ সৰহ হোৱাৰ বাবে ওজন বৰ বেছি হৈছিল। গাড়ীখন আৰু গৰুহাললৈ চাই সিমানবোৰ বস্তা তাত বোজাই কৰিব নালাগিছিল। কপাহেৰে ভৰা গধুৰ গাড়ীখন গৰুহালে কোনোমতেহে বোকা ৰাস্তাটোৱেদি টানি নি আছিল। গাড়ীখনত গাৰোৱানজনো বহি গৈছিল, কাৰণ নামিলেই যে ভৰিত বোকা লাগিব। গাৰোৱানজনে নিজৰ আৰামটোৰ পিনেহে চাইছিল, গৰুহালৰ কষ্টৰ পিনে চোৱা নাছিল।

এপাকত গাড়ীখনৰ চকাহাল বেছিকৈ বোকা থকা ঠাই এডোখৰত সোমাই পৰিল। তেতিয়া গৰুহালে গাড়ীখন টানিব নোৱাৰি তাতে ৰৈ দিলে। সিহঁতো একো একোটা জীৱহে। দুখ-ভাগৰ সিহঁতৰোতো লাগে! গাৰোৱানে তাকেই নুবুজি খঙত একো নাই হৈ গৰুহালক নিৰ্দয়ভাৱে কোবাবলৈ ধৰিলে।

মাৰৰ কোবত গৰুহালে মৰোঁ-তৰোঁকৈ গাৰ সমস্ত শক্তি প্ৰয়োগ কৰি গাড়ীখন আকৌ টনাত লাগিল। সেইদৰে কিছুদূৰ যোৱাৰ পাছত আকৌ গাড়ীৰ চকাহাল বোকাত বেছিকৈ সোমাই গ’ল। গৰু হালৰ ঠেংকেইটাও বোকাত এনেকৈ সোমাই পৰিল যে সিহঁতে লৰচৰেই কৰিব নোৱৰা হ’ল। যিমানেই সিহঁতে বোকাৰ পৰা ওলোৱাৰ চেষ্টা কৰিলে, সিমানেই বেছিকৈহে তললৈ সোমাই যাব ধৰিলে।

গাৰোৱানজনৰ পিটনেও এইবাৰ কামত নিদিয়া হ’ল। গৰুহালে লৰচৰেই নকৰে। ইপিনে গাৰোৱানজনে নিৰ্দিষ্ট সময়ত গন্তব্য স্থল পাবগৈ লাগে। কপাহৰ বস্তাখিনি তেওঁ নিৰ্দিষ্ট সময়ত নিৰ্দিষ্ট স্থানত পোৱাবগৈ নোৱাৰিলে বহুত লোকচানৰ সন্মুখীন হ’ব লাগিব।

এতিয়াও গন্তব্যস্থান পাবলৈ তিনি মাইলমান বাকী আছেই। কি কৰিব কি নকৰিব তাকে ভাবি-চিন্তি গাৰোৱানজন গাড়ীৰ ওপৰতে বহি ৰ’ল। নাই, কোনো উপায়েই তেওঁৰ মনলৈ নাহিল। হঠাৎ তেওঁ ভাবিলে— ভগৱানৰ বাহিৰে তেওঁক এই বিপদত উদ্ধাৰ কৰোঁতা কোনো নাই। তেওঁকেই প্ৰাৰ্থনা কৰিলে হয়তো এই সংকট কালত তেৱেঁই বোকাৰ পৰা গাড়ীখন উলিয়াই দিবহি।

ভবামতেই কাম। তেওঁ গাড়ীৰ ওপৰতে বহি একান্ত ভক্তি ভাৱেৰে ভগৱানক প্ৰাৰ্থনা কৰাত লাগিল। কিন্তু ভগৱানৰ কোনো সঁহাৰি নাই। তেওঁৰ ওচৰলৈ ভগৱান নাহিল।

কিংকৰ্তব্যবিমূঢ় হৈ তেওঁ ইফালে-সিফালে চাবলৈ ধৰিলে। এপাকত বহু আঁতৰত দেখিলে যে এজন কুলীৰ সাজ পিন্ধা মানুহ তেওঁৰ ফাললৈকে আহি আছে। গাৰোৱানৰ মনটো বৰ ভাল লাগিল। অন্ততঃ সেই মানুহজনকেই গাড়ীখন উঠোৱাত অলপ সহায় কৰি দিবলৈ ক’ব পৰা যাব, গাৰোৱানে ভাবিলে।

মানুহজন আহি ওচৰ পাওঁতে গাৰোৱানজনে মাত লগালে— “মহাশয় মোৰ গাড়ীখনৰ চকা দুটা বোকাত সোমাই গ’ল। বহু চেষ্টা কৰিও উঠাব পৰা নাই। গাড়ীখন উঠাবলৈ আপ্ৰাণ চেষ্টা কৰি কৰি গৰুহালো অৱশ হৈ পৰিল। মই সময়মতে গৈ গন্তব্য স্থানত গাড়ীত থকা কপাহৰ বস্তাখিনি পোৱাবগৈ নোৱাৰিলে বহু লোকচানৰ সন্মুখীন হ’ব লাগিব। গতিকে গাড়ীখন বোকাৰ পৰা উঠোৱাত মোক দয়া কৰি অলপ সহায় কৰি দিবনে?”

তেতিয়া মানুহজনে ক’লে— “হেৰৌ এলেহুৱা জীৱ, কপাহৰ বস্তাৰ লগতে গাড়ীৰ চকা আৰু তোৰ গৰুহাল বোকাত সোমাই আছে আৰু তই গাড়ীৰ ওপৰত আৰামত বহি আছ! নিজে নামি আহি অকণমান ঠেলি-হেঁচি চাবহি পৰা নাই? আহ নামি আহ আৰু এটা চকাত নিজে কান্ধ পাতি চকাটো দাঙি ধৰ, মই আনটো চকা দাঙি ধৰোঁ। দুয়োটাই একেলগে জোৰ দিলে গাড়ীখন সহজতে উঠাব পাৰিম। বিপদৰ সময়ত অকল ভগৱানে সহায় কৰি দিব বুলি ভাবি থাকিব নালাগে। নিজে হাতে-কামে কৰাজনকহে ভগৱানেও সহায় কৰিবলৈ ভাল পায়।”

মানুহজনৰ কথা মতেই গাৰোৱানজন গাড়ীৰ পৰা নামিল আৰু দুয়ো একেলগে বল প্ৰয়োগ কৰি গাড়ীখন সহজতে বোকাৰ পৰা তুলিলে। ইয়াৰ পাছতে মানুহজন থিতাতে অন্তৰ্ধান হৈ পৰিল।

কুলীৰ ৰূপত অহা সেই মানুহজন আচলতে ভগৱান আছিল। কৰ্মবিমুখ গাৰোৱানক শিক্ষা দিবলৈকে কুলীৰ ৰূপত সেই ঠাইলৈ আহিছিল।

_লেখকৰ ঠিকনা: তপন বৰুৱা, বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২, ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০_


কৰ্মী লোককহে ভগৱানে সহায় কৰে


_(ডাঙৰ ডাঙৰকৈ পঢ়া)_

K-ৰকেটুৱা K-ৰকেটুৱা  
K-লেই কৰিছা দুখ?  
K-ৰেলা তুমি K-নেকৈ খাবা  
K-নেবা লাগিব মুখ!

K-তেকী পেহীয়ে K-তিয়াবা যদি  
K-টেপা হাতত লয়,  
K-হেৰুখন্দাৰ K-টেঙী খুৰীয়ে  
K-লেই কৰিব ভয়?

![](images/posts/k-kabita2-1024x576.webp)

K-ৰাহীত ঢালি K-ৰাচিন তেল  
K-কোৰাৰ ভাজি মূৰ,  
K-হু কাইটিয়ে K-ৰাকৈ চোৱাত  
K-নিবা পলাল চোৰ।

K-টেৰা-জেঙেৰা K-ওটৰ মতে  
K-লেহুৱাইহে কৰে,  
K-ৰুণীয়া লাউ K-লেই বেচিব  
K-শৱক হলধৰে?

K-ৰেলুৱাডাল K-নি যায় বাৰু  
K-চা লেকেচিৰে মাৰ,  
K-ৰপায়ে তাক K-চা কিল দিলে  
K-চ লোৱা সাধ্য কাৰ?

K-ৰ কবিতা


Once upon a time,  
There was a man,  
দেখাত সি সাইলাখ  
ভূত এটা যেন।

He was very fat  
And very tall  
দেখিলেই বুজা যায়  
গাত বহু বল।

In his hand he  
Carries a stick,  
কাক ক’ত কি কৰে  
নাই কোনো ঠিক।

One evening he  
Came to my home,  
দেখি মোৰ অৱস্থাটো—  
বহিম নে শুম!

Coming straight he  
Knocked at my door,  
দেখি পিছ দুৱাৰেদি  
দিলোঁ মই দৌৰ।

He also began to  
Run after me,  
ভাগ্য মোৰ ভাল বাবে  
পৰি গ’ল সি।

He was unable to  
Stand and run,  
এবাৰলৈ ৰক্ষা হ’ল  
অমুকাৰ প্ৰাণ!

কি যে ঘটিছিল To Me One Day


<span style={{float: 'left', fontSize: '4.5em', lineHeight: 1, marginRight: '0.15em', fontWeight: 'bold'}}>ব</span>
হু পুৰণি দিনৰ কথা। এখন ৰাজ্যত এজন বৰ প্ৰতাপী আৰু প্ৰজাৰঞ্জক ৰজা আছিল। তেওঁ বৰ দয়ালু আছিল। প্ৰজাসকলক তেওঁ বৰ ভাল পাইছিল আৰু নিজৰ সন্তানৰ দৰেই তেওঁ প্ৰজাসকলক মৰম কৰিছিল। সঘনে প্ৰজাৰ সুখ-দুখ, অভাৱ-অভিযোগৰ খবৰ লৈছিল। বিনিময়ত প্ৰজাসকলেও ৰজাক বৰ ভাল পাইছিল আৰু শ্ৰদ্ধা কৰিছিল।

সেইখন ৰাজ্যতে দুজন বৰ ভাল ভাস্কৰ্য শিল্পী আছিল। তেওঁলোকে নিৰ্মাণ কৰা সুন্দৰ সুন্দৰ ভাস্কৰ্যসমূহ ৰজাই বৰ ভাল পাইছিল। ভাস্কৰ্য শিল্পী দুজনৰ এজনৰ নাম আছিল চন্দ্ৰ আৰু আনজনৰ নাম আছিল লক্ষ্মণ। দুয়োৰে কামবোৰ ইমানেই নিখুঁত আছিল যে কোনজন শ্ৰেষ্ঠ, তাক নিৰ্ণয় কৰা বৰ কঠিন আছিল।

এদিন ৰজাই এখন ভাস্কৰ্য শিল্পৰ প্ৰতিযোগিতা পতাৰ কথা ভাবিলে। প্ৰতিযোগিতা পাতিলেহে চন্দ্ৰ আৰু লক্ষ্মণৰ কোনজন শ্ৰেষ্ঠ, গম পোৱা যাব। তদুপৰি শ্ৰেষ্ঠজনক পুৰস্কৃতও কৰিব পৰা যাব।

প্ৰতিযোগিতাৰ দিন-বাৰ আৰু সময় নিৰ্দিষ্ট কৰি ৰজাৰ নিৰ্দেশত ৰাজ্যৰ চৌদিশে ঢোল পিটি প্ৰতিযোগিতাখনৰ কথা সকলোকে জনাই দিয়া হ’ল। লগতে প্ৰজাসকলকো সদলবলে নিৰ্দিষ্ট সময়ত প্ৰতিযোগিতাস্থলীত উপস্থিত থাকিবলৈ আহ্বান কৰা হ’ল।

ৰজাঘৰীয়া ঘোষণা ৰাজ্যৰ সকলোৱে গম পালে। ভাস্কৰ্য শিল্পী চন্দ্ৰ অতি নিকৃষ্ট মনৰ মানুহ আছিল। সি মনতে থিৰাং কৰিলে যে যিকোনো উপায়েৰে এই প্ৰতিযোগিতাত লক্ষ্মণক হৰুৱাবই লাগিব। কেনেবাকৈ যদি সি নিজে হাৰিবলগা হয়, তেতিয়া অত প্ৰজাৰ মাজত তাৰ সন্মানটো ক’ত থাকিব? লক্ষ্মণ কিন্তু চন্দ্ৰৰ দৰে অসৎ নাছিল। সি এই প্ৰতিযোগিতাত হৰা বা জিকাৰ বিষয়ে একো কথাই ভবা নাছিল।

ধুৰন্ধৰ চন্দ্ৰই বেয়া অভিপ্ৰায়েৰে প্ৰতিযোগিতাৰ ঠিক আগদিনা গধূলি পৰত লক্ষ্মণৰ ঘৰলৈ আহিল আৰু লক্ষ্মণক মিছাকৈয়ে ক’লে— “হে’ৰা বন্ধু লক্ষ্মণ, কাইলৈতো প্ৰতিযোগিতাৰ দিন পালেহিয়েই। মই ঘৰত মোৰ হাতুৰী-বটালিকে ধৰি হাতিয়াৰখিনি বিচাৰি পোৱা নাই। কাইলৈ দিনত বিচাৰিলে নিশ্চয় পাম। সেয়েহে ৰাতিটোৰ বাবে তোমাৰ হাতিয়াৰখিনিকে দিয়াচোন। দুই-এটা কাম কৰি চাম আৰু কাইলে পুৱা তোমাক ঘূৰাই দিমহি।”

সহজ-সৰল লক্ষ্মণে চন্দ্ৰৰ কূটবুদ্ধি বুজি নাপালে। সি ধৰাই-মেলি সাজু কৰি ৰখা হাতিয়াৰখিনি চন্দ্ৰক আনন্দ মনেৰে দি দিলে। কাৰণ চন্দ্ৰ বিপদত পৰাটো লক্ষ্মণে কামনা কৰা নাছিল। ৰাতিপুৱালৈ ঘূৰাই দিব যেতিয়া চিন্তা কৰিবলগীয়ানো কিটো আছে?

নিকৃষ্ট মানসিকতাৰ চন্দ্ৰই ৰাতিটোৰ ভিতৰতে লক্ষ্মণৰ হাতিয়াৰখিনি যধে-মধে য’তে-ত’তে মাৰি একেবাৰে ভোটা কৰি পেলালে আৰু নিজৰখিনি ধৰাই-মেলি চোকা কৰি ৰাখিলে।

পাছদিনা ৰাতিপুৱা চন্দ্ৰ আৰু লক্ষ্মণ ৰাজসভাত গৈ উপস্থিত হ’লগৈ। দৰ্শকসকলো আহি উপস্থিত। প্ৰতিযোগিতা আৰম্ভ হ’বলৈ বেছি সময় নাই। ঠিক তেনে সময়তে চন্দ্ৰই লক্ষ্মণক তাৰ হাতিয়াৰখিনি ঘূৰাই দিলে।

![লোকলৈ বুলি হুল পুতি নিজে মৰে ফুটি](images/posts/analoi-buli-hul-1024x576.webp)

নিজৰ হাতিয়াৰখিনিৰ অৱস্থা দেখি লক্ষ্মণ তেনেই অবাক হৈ পৰিল। কি কৰিব এতিয়া? ধৰাই-মেলি ল’বলৈকো সময় নহ’ব! কাৰণ প্ৰতিযোগিতা আৰম্ভ হ’বৰ হ’লেই।

তেনেতে ৰজাই ঘোষণা কৰিলে— “এতিয়া আমাৰ প্ৰতিযোগিতা আৰম্ভ কৰা হ’ব। ভাস্কৰ্য শিল্পী দুজনে ইজনৰ হাতিয়াৰখিনি সিজনৰ লগত সলনা-সলনি কৰি লওক। কাৰণ নিজৰ নিজৰ হাতিয়াৰেৰে সকলোৱেই ভালকৈ কাম কৰিব পাৰে। আনৰ হাতিয়াৰেৰে কাম কৰিব পৰাজনহে প্ৰকৃততে ভাল শিল্পী।”

বেচেৰা চন্দ্ৰ এতিয়াহে পৰি গ’ল ফাঁকত। তাৰ মূৰ ঘূৰাই গ’ল। আনক বিপদত পেলাবলৈ গৈ সি নিজেহে দেখোন বিপদত পৰিল এতিয়া।

প্ৰতিযোগিতাত লক্ষ্মণেই বিজয়ী হ’ল। ৰজাই লক্ষ্মণক ভালদৰে পুৰস্কৃত কৰিলে।

সেয়েহে কোৱা হয়— ‘লোকলৈ বুলি হুল পুতি নিজে মৰে ফুটি’।

_শব্দাৰ্থ:_
- প্ৰজাৰঞ্জক: প্ৰজাৰ মনত সন্তোষ দিব পৰা, প্ৰজাৰ কল্যাণৰ বাবে কাম কৰা ৰজা
- ভাস্কৰ্য শিল্পী: শিল, ধাতু আদি কাটি মূৰ্তি সজা শিল্পী
- হাতিয়াৰ: কাম কৰাৰ সা-সৰঞ্জাম, আহিলা
- লোকলৈ বুলি হুল পুতি নিজে মৰে ফুটি: আনৰ অপকাৰ কৰিবলৈ গৈ নিজৰ ক্ষতি হোৱা

_লেখকৰ ঠিকনা: তপন বৰুৱা, বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২, ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০_


লোকলৈ বুলি হুল পুতি নিজে মৰে ফুটি


লেপৰ তলত ‘পেপৰ’ হুপি  
ককা আছিল শুই,  
কেনেকৈ জানো লাগিল ককাৰ  
পকা দাঢ়িত জুই!

ফুৱাই ফুৱাই অলপ সময়  
ককাই বোলে আও,  
জুয়ে দেখোন দিবলৈ ধৰিছে  
ৰুক্মবীৰৰ ভাও!

সোপাই জ্বলি খতম হ’ব  
ল’ৰাহঁত ঔ আহ,  
জীয়াই থাকিনো কৰিম কিডাল  
দাঢ়িবোৰ গ’লে জাহ?

লৰালৰিকৈ নাহিলে জানিবি  
অমুকা জ্বলি ছাই,  
সৰগৰ পিনে ঢাপলি মেলিম  
নধৰিবি দোষ-দায়।

_শব্দাৰ্থ:_
- পেপৰ: এক বিশেষ ধৰণৰ কাগজত ধঁপাত নুৰিয়াই তৈয়াৰ কৰা বিড়ি
- খতম: শেষ, অন্ত
- জাহ: ক্ষয় যোৱা

_লেখকৰ ঠিকনা: তপন বৰুৱা, বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২, ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০_


ককাৰ অঘটন


১  
কঁঠালৰ মুচিটোৰে  
ৰান্ধি তৰকাৰী,  
আলহীক খুউৱাটো  
জানো দৰকাৰী?

২  
মুখত নুফুটে ‘ৰ’  
সেয়ে বোলে ‘অং’,  
‘অঙিলী’ বুলিলে কৰে  
ৰঙিলীয়ে খং।

![ধেমেলীয়া পদ্য](images/posts/dhemeliya-padya1-1024x576.webp)

৩  
যতনেৰে পিন্ধি লৈ  
কটনৰ চোলা,  
ৰতনে ধনক বোলে—  
“পূজালৈ ওলা।”

৪  
গীতালিয়ে শিকি আছে  
গাবলৈ গীত,  
গীত শুনি এঘাৰটা  
ভেনামাখি ফিট।

![](images/posts/dhemeliya-padya2-1024x576.webp)

৫  
মণিৰামে গণি আছে  
ওকণি মূৰৰ,  
ছিটিকাব ধুন আজি  
গোটেইবোৰৰ।

৬  
মিলি-জুলি দুয়োজনী  
থাকে মিলিজুলি,  
বুলিয়ে কথাটো ভাল  
নাপায় সমূলি।

![](images/posts/dhemeliya-padyafi-1-1024x576.webp)

_শব্দাৰ্থ:_
- ফিট: মূৰ্ছা যোৱা, অচেতন হোৱা
- ধুন: কাপোৰ, অলংকাৰ আদি পিন্ধি চৌখিন হোৱা


... তপন-বৰুৱা ...