
বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনন্ত-দেৱ-শৰ্মা)_

অনন্ত দেৱ শৰ্মা


ধেমাজি।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনিৰ্বাণ-দত্ত)_


অনিৰ্বাণ দত্ত


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অভিজিত-দত্ত)_


অভিজিত দত্ত


নাজিৰা, শিৱসাগৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অসমী-গগৈ-বৰুৱা)_


অসমী গগৈ বৰুৱা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আভা-বৰা)_

আভা বৰা


চেইণ্ট ষ্টিফেন স্কুল, দমদম (কলকাতা)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আৰুশ-সোণোৱাল)_

আৰুশ সোণোৱাল


পাঞ্জাবাৰী, গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঈশান-জ্যোতি-বৰা)_


ঈশান জ্যোতি বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/এলিজা-ৰাণী-দাস)_

এলিজা ৰাণী দাস


শান্তি পথ, আৰ জি বৰুৱা ৰোড, গুৱাহাটী-৭৮১০২৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিশিখা-দত্ত)_

জ্যোতিশিখা দত্ত


নিবেদিতা গোস্বামী মেম’ৰিয়েল ইনষ্টিটিউট,  
সুৰ-সংগম, ৰৰৈয়া, যোৰহাট-৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিস্মিতা-গোস্বামী-শৰ্মা)_

জ্যোতিস্মিতা গোস্বামী শৰ্মা


তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় চৌহদ, তেজপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঝৰ্ণালী-শৰ্মা-বৰকটকী)_

ঝৰ্ণালী শৰ্মা বৰকটকী


বিশিষ্ট লেখক, গৱেষক আৰু কণ্ঠশিল্পী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ড-বীৰেন্দ্ৰনাথ-দত্ত)_

ড° বীৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত


বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২,  
ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/তপন-বৰুৱা)_

তপন বৰুৱা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী-দেৱী-বৰুৱানী)_

ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী দেৱী বৰুৱানী


শুৱালকুছি, পদ্মৰাম কাকতি পথ, কামৰূপ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিগন্ত-বৈশ্য)_

দিগন্ত বৈশ্য


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিলীপ-কুমাৰ-বৰুৱা)_

দিলীপ কুমাৰ বৰুৱা


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপক-কুমাৰ-কলিতা)_


দীপক কুমাৰ কলিতা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপা-পণ্ডিত)_

দীপা পণ্ডিত


পুৰণিগুদাম, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দুলাল-বৰা)_


দুলাল বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দ্বীপজ্যোতি-বৰা)_


দ্বীপজ্যোতি বৰা


সন্দীপনী বিদ্যামন্দিৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দৰ্শয়িতা-বৰঠাকুৰ)_

দৰ্শয়িতা বৰঠাকুৰ


ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ধ্ৰুৱজ্যোতি-শৰ্মা)_

ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নূপুৰ-মোমাইদেউ)_

নূপুৰ মোমাইদেউ


শংকৰদেৱ শিশু নিকেতন, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নৱনীত-নিয়ৰ-শইকীয়া)_

নৱনীত নিয়ৰ শইকীয়া


ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়, ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰকল্প-ৰঞ্জন-ভাগৱতী)_

প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী


ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰাণজিৎ-বৰা)_


ড° প্ৰাণজিৎ বৰা


দেৰগাঁও, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/বন্দিতা-শৰ্মা-কন্দলি)_

বন্দিতা শৰ্মা কন্দলি


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন-শৰ্মা)_


ভূপেন শৰ্মা


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন্দ্ৰ-নাথ-হাজৰিকা)_


ভূপেন্দ্ৰ নাথ হাজৰিকা


গৌৰী মেনশ্যন, ভি আই পি ৰোড, ছয়মাইল, গুৱাহাটী-২২

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মঞ্জু-দত্ত)_

মঞ্জু দত্ত


সূৰ্যপুৰ তিনিআলি, পাভৈ পথ,  
বিশ্বনাথ চাৰিআলি-৭৮৪১৭৬

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মাতু-হাজৰিকা)_


মাতু হাজৰিকা


বাঙ্গালোৰ, কৰ্ণাটক-৫৬০০৬৭

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/যশোৱন্ত-নিপুণ)_


যশোৱন্ত নিপুণ


কাজিৰঙা, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/শতৰূপা-গৌতম)_

শতৰূপা গৌতম


স্নাতকোত্তৰ মহলা, প্ৰাগজ্যোতিষ মহাবিদ্যালয়,  
গুৱাহাটী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যজিৎ-নাথ)_

সত্যজিৎ নাথ


ৱাৰ্ড নং ৯, নাজিৰা-৭৮৫৬৮৫, শিৱসাগৰ,  
ফোন- ৮৪৮৬০১৬০৪৫

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যনাৰায়ণ-কৰ)_

সত্যনাৰায়ণ কৰ


নগাঁও মিছন হাইস্কুল, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সনভ-দাস)_

সনভ দাস


ৰূপকোঁৱৰ হাউচিং কমপ্লেক্স,  
খানামুখ ছেকগেট, ডাক- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়,  গুৱাহাটী-৭৮১০১৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সমীন্দ্ৰ-হুজুৰি)_


সমীন্দ্ৰ হুজুৰি


‘কাণখোৱা’ৰ সম্পাদনা কক্ষ।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সম্পাদনা-কক্ষ)_

সম্পাদনা কক্ষ


দিল্লী পাব্লিক স্কুল, নাজিৰা

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুগন্ধি-উৰুলি-বৰুৱা)_


সুগন্ধি উৰুলি বৰুৱা


লালমাটি, তেজপুৰ-৭৮৪০০১,  
শোণিতপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুপ্ৰীয়া-পাল)_


সুপ্ৰীয়া পাল


ঘৰ নং ১৩, লতাকটা শান্তিনগৰ,  
বশিষ্ঠ, গুৱাহাটী-২৯

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুৰেন্দ্ৰ-মোহন-দাস)_

সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাস


বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতে শিশুৰ বাবেও ভালেমান সাহিত্য ৰচনা কৰিছে।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰঞ্জু-হাজৰিকা)_

ৰঞ্জু হাজৰিকা


ভোটাই গাঁও, নগাঁও, ফোন- ৯৮৬৪৪৯৮৭৪৮

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰিণ্টু-দাস)_


ৰিণ্টু দাস


কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, মিছা (নগাঁও)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰুকনাভ-ৰণজয়-শইকীয়া)_

ৰুকনাভ ৰণজয় শইকীয়া


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰূপজ্যোতি-গোস্বামী)_


ৰূপজ্যোতি গোস্বামী


জগৰাবাৰী ভূতৰ হাবি  
কৰি থৈ আজি খালী  
ৰংমেলা চাবলৈ ওলাল সকলো  
চহৰৰৰ নেহৰুবালি।

দীঘলঠেঙীয়া ভূতে পুৱাতে  
দিলেহি হুলিয়াজাৰি  
ওলাহঁত সকলো টিলিকা-টিলিকী  
এৰি থৈ জগৰাবাৰী।

জগৰাবাৰীতে চৈধ্য পুৰুষে  
জীৱন কৰিলে পাত  
জয়াল ঠাইৰ বাসিন্দা সকলো  
কন্ধ, কোমোৰা, বাক।

<figure>
![জগৰাবাৰীৰ ভূত](images/posts/jagarabari-b-1024x576.webp)
<figcaption>
- পিংকি বাবলু ৰাঘৱ বাখৰ/ বাঘৰ আগতেল খোৱা...
</figcaption>
</figure>

আধুনিকতাৰ নাই উমঘাম  
বাং-বিং ভূতৰ মাত  
ডিনাৰ চাপাৰ বুলি কথা নাই  
খাই মাথোন মাৰ ভাত।

ফুচকা ভেলপুৰি জেলেপী কচুৰি  
নাপালে মুখত দি  
বিস্কুট ভুজিয়া চাওমিন লবিয়া  
তৰ্কাৰ সোৱাদ কি।

ওলা সকলো হিলদল ভাঙি  
লওঁ পোহৰৰ বাট  
ভূত হ’লো বুলি এন্ধাৰতেই কিয়  
জীৱন কৰিম পাত?

ভূতুনিহঁতো ওলাল সকলো  
পো-পোৱালি লৈ  
তাৰে এজনীয়ে পাহৰাতে গ'ল  
দুৱাৰখন খুলি থৈ।

পিংকি বাবলু ৰাঘৱ বাখৰ  
বাঘৰ আগতেল খোৱা  
ভয়-ভিত নাই, কাম সিহঁতৰ  
মাথোন পিতপিতাই ফুৰা।

<figure>
![জগৰাবাৰীৰ ভূত](images/posts/jagarabari-1024x576.webp)
<figcaption>
- খোলা দুৱাৰ পাই আটাইমখাই/ সোমাই গ’ল ভিতৰলৈ...
</figcaption>
</figure>

খোলা দুৱাৰ পাই আটাইমখাই  
সোমাই গ’ল ভিতৰলৈ  
সাৰি-শব্দ নাই দুৱাৰখন দেখোন  
জাপ খালে ভুটংকৈ।

কাণ্ড দেখি চাৰি সিদ্ধই  
ইটোৱে সিটোলৈ চাই  
চকুৱে চকুৱে প্ৰশ্ন কৰিলে  
এতিয়া কি কৰা যায়?

_শব্দাৰ্থ:_
- হুলিয়াজাৰি: ঘোষণা, প্ৰচাৰ/ অপৰাধীক চিনাক্ত কৰিবলৈ দেহৰ বৰ্ণনা দি কৰা ঘোষণা
- কন্ধ: এবিধ মূৰ নোহোৱা ভূত (মানুহৰ অন্ধবিশ্বাস মতে)
- কোমোৰা: এবিধ ভূত (মানুহৰ অন্ধবিশ্বাস মতে)
- বাক: মাছ খোৱা এবিধ ভূত (মানুহৰ অন্ধবিশ্বাস মতে)


জগৰাবাৰীৰ ভূতৰ কাণ্ড


<span style={{float: 'left', fontSize: '4.5em', lineHeight: 1, marginRight: '0.15em', fontWeight: 'bold'}}>লুং</span>
লুঙীয়া বাটটোৱেদি অলপ দূৰ আহি সিহঁত দুটা বিলখনৰ পাৰ পালেহি৷ বিলখনৰ পাৰ পায়েই প্ৰথম কাম হিচাপে কিতাপৰ বেগ দুটা নলাটোত গছ-পাতেৰে কোনেও নেদেখাকৈ ঢাকি থ’লে৷ এতিয়া অলপ দূৰ গ’লেই ক’লাজামুৰ গছজোপা পাবগৈ৷ বিনোদে চোলাটো খুলি মনোজৰ হাতত দি ক’লে— “মই উঠোঁ মানে তই কচুপাত দুটা লৈ আহগৈ যা৷”

বিনোদ গছ বগোৱাত পাকৈত৷ মনোজৰ দায়িত্ব তলত সৰা ক’লাজামুবোৰ বোটলা৷ মনোজে ডাঙৰ চাই কচুপাত দুটা আনে মানে বিনোদে গছজোপাৰ আধা বগালেই৷

মনোজ আৰু বিনোদ নলে-গলে লগা বন্ধু৷ পঢ়াতো বেয়া নহয়, কিন্তু কেতিয়াবা সিহঁতৰ বুদ্ধিবোৰ অবাটে যায়৷ আজি কেইদিনমান ধৰি সিহঁত দুটাই এটা পৰিকল্পনা কৰি আছে— সুযোগ আৰু সুবিধা পালেই খটুৱাব বুদ্ধিটো৷ আজি হঠাৎ পাই গ’ল সুবিধাটো৷ আজি হেডছাৰ স্কুললৈ অহা নাই৷ বৰুৱা ছাৰকে মনোজৰ জ্বৰ বুলি কৈ ছুটী ল’লে৷ ঘৰত থৈ অহাৰ দায়িত্বও ল’লে বিনোদে৷ দ্বিতীয় ঘণ্টাৰ বে’ল পৰাৰ লগে লগেই সিহঁত স্কুলৰ পৰা বাহিৰ ওলাল…। আৰু এতিয়া এটা জামু গছৰ ওপৰত আৰু এটা তলত৷

“ঐ বিনোদ, সিটো ডালত উঠ।”— মনোজে তলৰ পৰা ক’লে৷  
“মই সৰাম নহয়, তোৰ বোটলা কাম, বোটল।”— বিনোদৰ মাতত অভিভাৱকৰ সুৰ৷ কাৰণ সিহে গছৰ ওপৰত আছে৷ মনোজেও অকণমান সেও হৈ দিলে, কাৰণ সিও জানে— বিনোদে সৰাই দিলেহে সি জামু পাব৷  
“হ’ব দে, তোৰ মতেই পাৰ৷”

মনোজে বিহলঙনি গছৰ মাজত পৰা ক’লাজামু বিচাৰি কচুপাতত গোটোৱাত লাগিল৷ আধা ঘণ্টামানৰ পাছত বিনোদ গছৰ পৰা নামিল৷ গছৰ পৰা চুঁচৰি নামোতে ছিগা বুকুৰ মাখি ছালৰ ওপৰত হাতখনেৰে লাহে লাহে ঘঁহি দিলে৷

![ভূতৰ গল্প](images/posts/badnam-bhut-1-1024x576.webp)

“ঐ মূৰ্খ, চোলাটো খুলি ল৷”— বিনোদে মনোজক ক’লে৷  
“হ’ব দে৷” এইবোৰ ক্ষেত্ৰত মনোজ অকণমান ওদা৷  
“হ’ব মানে, চোলাটোত ক’লাজামুৰ দাগ লাগিলে কি কৰিবি? বৰ্তাহঁতে সুধিলে ক’ত লাগিল বুলি কবি?”

বিনোদৰ কথাখিনি মনোজৰ মনঃপুত হ’ল৷ সি লাহেকৈ চোলাটো খুলি বিনোদৰ নিচিনাকৈ কঁকালত বান্ধি ল’লে৷ এইবাৰ দুয়োটা ক’লাজামুৰে ভৰ্তি কচুপাতটো মাজত লৈ বহি ল’লে৷

বিলৰ পাৰৰ সেই নিৰ্জন ঠাইখনত ক’লাজামু খাই থাকোঁতেই হঠাৎ বিনোদৰ মনত পৰিল, এনেকুৱা ঠাইত থকা জামুগছবোৰতেই বোলে ভূত থাকে৷ তাৰ গাটো শিৰশিৰাই গ’ল৷ সি মনোজে গম নোপোৱাকৈ বুকুখনত অকণমান থুৱাই ল’লে৷ জমখলাৰ মুহিধৰ ককাই শিকোৱা বুদ্ধি এয়া৷ তাৰ ভয় ভয় লাগিলেও মনোজক একো নক’লে৷ সি জানে, মনোজৰ যিহে ভয়, এইবোৰ কথা ক’লে সি ইয়াতে কান্দিব৷ নাম নজনা চৰাই এটা পানীত জপংকৈ পৰিল৷ মনোজ একে জাপে আহি বিনোদৰ ওচৰ পালেহি৷

“ঐ বিনোদ সেইটো কি বাৰু?”— মনোজৰ মাতত কঁপনি৷  
“কি হ’ল, ভয় লাগিছে নেকি?”— বিনোদে মনোজক সাহস দিলেও সি নিজেও গম পালে তাৰ মাতটো অকণমান কঁপিছে৷  
“বিনোদ, যাওঁ ব’ল৷”  
“জামুগাল কি কৰিবি?”— বিনোদেও নাযাওঁ বুলি নক’লে৷  
“ঘৰলৈ লৈ যাম ব’ল৷” মনোজে কথাষাৰ সহজে কৈ থ’লে৷  
“বৰমাহঁতে যদি সোধে, ক’ত পালি বুলি কবি?”— বিনোদে তাক খঙেৰে ক’লে৷ মনোজে তেতিয়াহে ভাবিলে, এৰা কথাটোতো হয়৷  
“থাওক দে এইসোপা ইয়াতে।”

![ভূতৰ গল্প](images/posts/badnam-bhut-2-1024x576.webp)

যিটো বস্তু পাবৰ কাৰণে সিহঁতে স্কুলৰ পৰা ফাকি দি এইকণ পাইছিলহি, এতিয়া সেই ক’লাজামুখিনিয়েই সিহঁতৰ কাৰণে গলগ্ৰহ হোৱা দি হ’ল৷ সেইখিনি তাতে এৰি দুইটা যাবৰ কাৰণে সাজু হ’ল৷ হঠাৎ দুইটাই দুইটাৰ ফালে আচৰিত হৈ চাবলৈ ধৰিলে৷ দুইটা লাহে লাহে কঁপিবলৈ ধৰিলে আৰু ‘ঔ মা মৰিলো’ বুলি বিম্বাশৱদে দৌৰিবলৈ ধৰিলে৷ দৌৰি দৌৰি আহি দুইটা নামঘৰৰ মুখৰ বকুলজোপাৰ তলত অচেতন হৈ পৰি গ’ল৷

বিনোদ আৰু মনোজক ভূতে পোৱা কথাটো গোটেই গাঁৱতে বিয়পি পৰিবলৈ বেছি সময় নালাগিল৷ দুয়োটাকে নি নামঘৰৰ ওচৰৰে কিনাৰাম হাজৰিকাৰ ঘৰত শুৱাই থৈছে৷ খবৰ কৰা মানুহৰে হাজৰিকাৰ চোতাল ভৰি পৰিছে। কোনোৱে ভূতৰ ওপৰত বক্তৃতা দিছে, কোনোৱে আকৌ দুয়োটাইনো কেনেকৈ এই ভৰদুপৰীয়া ক’ৰ পৰা আহিল, তাৰ আলোচনা কৰিছে৷ তাৰ মাজতে কোনোবাই সিহঁতৰ মাক-দেউতাকক সান্ত্বনা দিছে৷

মুহিধৰ পেহাই কোঠালিটোত সোমাই সৰিয়হ ছটিয়াই ছটিয়াই ভূত খেদা মন্ত্ৰ মাতিছে৷ এনে সময়তে বিনোদহঁতৰ স্কুলৰ বিজ্ঞানৰ শিক্ষক বৰুৱা ছাৰো সেইকণ পালেহি৷ মুহিধৰ পেহাই বৰুৱা ছাৰক পেটে পেটে বেয়া পায়, কাৰণ বৰুৱা ছাৰৰ মতে ভূত মানে ভ্ৰমহে৷ পেহাক দেখা মাত্ৰকে বৰুৱা ছাৰে সুধিলে— “পেহা কেনে দেখিলে?”  
“কেনে মানে? সাংঘাটিক কথা— আচলজনাই পাইছিল৷ মই বুলিহে বচালো…৷”

বৰুৱা ছাৰ লাহে লাহে গৈ বিনোদ আৰু মনোজৰ ওচৰ পালেগৈ৷ অলপ সময় দুয়োটাকে নিৰীক্ষণ কৰাৰ পাছত তেওঁ ডাঃ শৰ্মাক ফোন কৰি মাতি পঠিয়ালে৷ ডাঃ শৰ্মাই দুয়োটাকে পৰীক্ষা কৰাৰ পাছত বৰুৱা ছাৰৰ লগত গুপুতে কিবা কথা পাতিলে৷ বৰুৱা ছাৰে ভবাটোৱেই হয়, সিহঁতে বেছিকৈ ভয় খোৱাৰ বাবে এনে হৈছে৷

সন্ধ্যালৈ দুয়োটা ক্ৰমে সুস্থ হ’ল৷ বৰুৱা ছাৰে সিহঁত দুইটা থকা কোঠাটোত সোমাই মনে মনে দুয়োটাৰ লগত কিছু সময় কথা পাতি ওলাই আহিল৷ বৰুৱা ছাৰ বাহিৰ ওলাই আহোঁতেই মুখামুখি হ’ল মুহিধৰ পেহাৰ৷ ছাৰক দেখিয়েই পেহাই মাত লগালে— “কি হে মাষ্টৰ, বিশ্বাস নকৰা? আজি গম পালাতো ভূত আছে নে নাই?”

বৰুৱা ছাৰেও সেও মনা যেন ভাবত ক’লে— “ভূত সঁচাকৈ আছে পেহা৷ পিছে ভূতটো মই ধৰা পেলালোঁ৷ ক’ত আছে তাকো গম পালোঁ৷ কালিলৈ তাক ধৰিবগৈ লাগিব৷ পিচে খুৰা, আপুনিও যাব লাগিব মোৰ লগত৷”  
“মই কিয়?”— মুহিধৰ পেহা আচৰিত হ’ল৷

বৰুৱা ছাৰে বিনোদ আৰু মনোজৰ লগত অলপ সময় কথা পাতিয়েই গম পালে ভূতটো ক’ত আছে। তেওঁ এটা বুদ্ধি সাজিলে৷ পাছদিনা দুপৰীয়া মনোজ আৰু বিনোদক লৈ বৰুৱা ছাৰ ভূত বিচাৰি ওলাল৷ লগত মুহিধৰ পেহাও৷ পেহাই মাজে মাজে কয়— “হেৰা মাষ্টৰ, কথাটো ভাল হোৱা নাই নেকি হে?”

লাহে লাহে গৈ মনোজ আৰু বিনোদ জামুজোপাৰ তল পালেগৈ৷ সিহঁতে পৰা জামুবোৰ এতিয়াও সেই ভাগে পৰি আছে৷ নলাটোৰ তলত গছপাত দি ঢাকি থোৱা আছে কিতাপৰ বেগ দুটা৷

“হেৰা মাষ্টৰ, এই ভৰ দুপৰীয়া কথাটো বৰ ভাল নহ’ব নেকি হে? এতিয়া দেও-ভূত জিৰোৱাৰ সময়৷ তেৰাসৱক আমনি কৰিলে খং উঠিব৷” কথাখিনি কৈ কৈ মুহিধৰ পেহাই চুৰিয়াৰ খোচনিত বান্ধি অনা সৰিয়হৰ সৰু টুপলিটো হাতত ল’লে৷  
“চিন্তা নকৰিব পেহা৷ আজি ভূত ধৰিহে ঘৰলৈ যাম৷”— বৰুৱা ছাৰে ক’লে, “অঁ এতিয়া সকলোৱে চকু মুদক৷”

মুহিধৰ পেহা, বিনোদ আৰু মনোজে ভয়ে ভয়ে চকু মুদিলে৷ অলপ পৰৰ পাছত বৰুৱা ছাৰে ক’লে— “পেহা, চকু মেলক৷ বিনোদ, মনোজ, তোমালোক দুটায়ো চকু মেলা৷ এতিয়া নিজৰ গাৰ ফালে চোৱাচোন৷”

মুহিধৰ পেহা, মনোজ আৰু বিনোদে নিজৰ গাৰ ফালে চাই থক্‌থক্‌কৈ কঁপিবলৈ ধৰিলে৷ সিহঁতৰ ছাঁবোৰ নাই৷ মনোজ আৰু বিনোদ দুয়োটাই সাবটা-সাবটি কৰি কঁপি থাকিল৷ বৰুৱা ছাৰে সিহঁতৰ পিঠিত লাহেকৈ হাত দি সুধিলে— “কি হ’ল তোমালোকৰ?”  
“ছাৰ, আমাক আজিও ভূতে পালে৷”  
বৰুৱা ছাৰে সুধিলে— “তোমালোকে কেনেকৈ গম পালা?”  
সিহঁত দুটাই কঁপি কঁপি ক’লে— “আজিও আমাৰ ছাঁবোৰ নোহোৱা হৈ গ’ল৷ সিদিনাও আমাৰ ছাঁ এনেকৈয়ে নোহোৱা হৈ গৈছিল৷”

ইতিমধ্যে মুহিধৰ পেহাই সিহঁতে নুবুজা কিবা ভাষাত চিঞৰি চিঞৰি মন্ত্ৰ মাতি আছে৷

“পেহা ৰ’ব৷”— বৰুৱা ছাৰে এনেয়ে কিবা এটা মাতি গছজোপাৰ ওচৰত এপাক ঘূৰিলে, “মোৰ ফালে চাওকচোন৷ মোৰ ছাঁটোও দেখোন নাই৷” বৰুৱা ছাৰে হাঁহি হাঁহি ক’লে৷

এইবাৰ মুহিধৰ পেহাই আঁঠুকাঢ়ি ক’বলৈ ধৰিলে— “হেৰা, তুমি সঁচাসঁচি মাষ্টৰ হয়নে? নে মাষ্টৰৰ ৰূপ লৈ আমাক মাৰিবলৈ অহা সঁচাসঁচি ভূত?”

মুহিধৰ পেহাৰ অৱস্থা দেখি বৰুৱা ছাৰৰ হাঁহিমেই নে কান্দিমেই লাগিল৷ তেওঁ লাহে লাহে ক’বলৈ ধৰিলে— “অলপ পৰ ৰ’ব৷ ভূত নিজে নিজেই যাব৷”

অলপ সময়ৰ পাছতেই লাহে লাহে সিহঁতৰ ছাঁবোৰ দেখা গ’ল৷ আটাইকেইটাৰ মুখত হাঁহি বিৰিঙিল৷ বৰুৱা ছাৰ, মুহিধৰ পেহা, বিনোদ আৰু মনোজ গছজোপাৰ তলতে বহিল৷

![ভূতৰ গল্প](images/posts/badnam-bhut-3-1024x576.webp)

“ভূতে পালে যে মানুহৰ ছাঁ নাইকিয়া হৈ যায় বুলি তোমালোকক কোনে ক’লে?”— ছাৰে সুধিলে। মনোজ আৰু বিনোদে কিবা ক’বলৈ লোৱাৰ আগতেই মুহিধৰ পেহাই ক’লে— “ময়ে কৈছিলো৷”

বৰুৱা ছাৰে লাহে লাহে ক’বলৈ ধৰিলে— “ছাঁটো নাইকিয়া হৈ যোৱাটো একো ভূত-প্ৰেতৰ কাম নহয়৷ আচল কথাটো হ’ল, দুপৰীয়া সূৰ্যটো মাজ আকাশত থাকে৷ যেতিয়া আমাৰ মূৰৰ ওপৰত সূৰ্যটোৰ পোহৰ পৰে আৰু আমাৰ ছাঁটো আমাৰ দেহৰ সৈতে মিলি যায়৷ সেইবাবে আমি আমাৰ ছাঁটো দেখা নাপাওঁ৷”

আচলতে বৰুৱা ছাৰে সিহঁত দুটাৰ লগত আগদিনা কথা পাতিয়েই গম পাইছিল ভূতটোনো কি! সেই কাৰণে মনোজ আৰু বিনোদক লৈ আহিছিল ভূতৰ ভ্ৰম খেদিবলৈ৷ লগতে লৈ আহিছিল মুহিধৰ পেহাকো৷ কথা পাতি পাতি সিহঁত পকা ৰাস্তা পালেহি৷

“পেহা যাওঁকগৈ৷ মই এওঁলোক দুটাক ঘৰত থৈ যাম৷” বৰুৱা ছাৰে মুহিধৰ পেহাৰ ফালে চাই ক’লে।

বৰুৱা ছাৰৰ লগত দুয়োটা গৈ ঘৰ সোমালগৈ৷ ঘৰত থৈ অহাৰ আগতে ছাৰে দুয়োটাকে ক’লে— “ভূত একেবাৰে নাই বুলি নাভাবিবা৷ স্কুলৰ পৰা মনে মনে অহা ল’ৰাবোৰক পোৱা ভূত এবিধো আছে৷ তাৰ নাম— বদনাম ভূত!”

_শব্দাৰ্থ:_
- ওদা: কামত নিপুণ নোহোৱা/ কম নিমখ থকা আঞ্জা
- গলগ্ৰহ: হাৰমাল, এৰিবও নোৱৰা ধৰিবও নোৱৰা আপদ বা দায়িত্ব
- বিম্বাশৱদে: তীব্ৰ গতিৰে দৌৰা
- ভ্ৰম: মনৰ ভুল, কিবা এটা বস্তু বা বিষয়ক বেলেগ বুলি ভবা


... ভূত ...

জগৰাবাৰীৰ ভূতৰ কাণ্ড

বদনাম ভূতৰ গল্প