
বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনন্ত-দেৱ-শৰ্মা)_

অনন্ত দেৱ শৰ্মা


ধেমাজি।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনিৰ্বাণ-দত্ত)_


অনিৰ্বাণ দত্ত


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অভিজিত-দত্ত)_


অভিজিত দত্ত


নাজিৰা, শিৱসাগৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অসমী-গগৈ-বৰুৱা)_


অসমী গগৈ বৰুৱা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আভা-বৰা)_

আভা বৰা


চেইণ্ট ষ্টিফেন স্কুল, দমদম (কলকাতা)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আৰুশ-সোণোৱাল)_

আৰুশ সোণোৱাল


পাঞ্জাবাৰী, গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঈশান-জ্যোতি-বৰা)_


ঈশান জ্যোতি বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/এলিজা-ৰাণী-দাস)_

এলিজা ৰাণী দাস


শান্তি পথ, আৰ জি বৰুৱা ৰোড, গুৱাহাটী-৭৮১০২৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিশিখা-দত্ত)_

জ্যোতিশিখা দত্ত


নিবেদিতা গোস্বামী মেম’ৰিয়েল ইনষ্টিটিউট,  
সুৰ-সংগম, ৰৰৈয়া, যোৰহাট-৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিস্মিতা-গোস্বামী-শৰ্মা)_

জ্যোতিস্মিতা গোস্বামী শৰ্মা


তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় চৌহদ, তেজপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঝৰ্ণালী-শৰ্মা-বৰকটকী)_

ঝৰ্ণালী শৰ্মা বৰকটকী


বিশিষ্ট লেখক, গৱেষক আৰু কণ্ঠশিল্পী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ড-বীৰেন্দ্ৰনাথ-দত্ত)_

ড° বীৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত


বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২,  
ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/তপন-বৰুৱা)_

তপন বৰুৱা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী-দেৱী-বৰুৱানী)_

ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী দেৱী বৰুৱানী


শুৱালকুছি, পদ্মৰাম কাকতি পথ, কামৰূপ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিগন্ত-বৈশ্য)_

দিগন্ত বৈশ্য


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিলীপ-কুমাৰ-বৰুৱা)_

দিলীপ কুমাৰ বৰুৱা


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপক-কুমাৰ-কলিতা)_


দীপক কুমাৰ কলিতা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপা-পণ্ডিত)_

দীপা পণ্ডিত


পুৰণিগুদাম, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দুলাল-বৰা)_


দুলাল বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দ্বীপজ্যোতি-বৰা)_


দ্বীপজ্যোতি বৰা


সন্দীপনী বিদ্যামন্দিৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দৰ্শয়িতা-বৰঠাকুৰ)_

দৰ্শয়িতা বৰঠাকুৰ


ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ধ্ৰুৱজ্যোতি-শৰ্মা)_

ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নূপুৰ-মোমাইদেউ)_

নূপুৰ মোমাইদেউ


শংকৰদেৱ শিশু নিকেতন, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নৱনীত-নিয়ৰ-শইকীয়া)_

নৱনীত নিয়ৰ শইকীয়া


ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়, ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰকল্প-ৰঞ্জন-ভাগৱতী)_

প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী


ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰাণজিৎ-বৰা)_


ড° প্ৰাণজিৎ বৰা


দেৰগাঁও, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/বন্দিতা-শৰ্মা-কন্দলি)_

বন্দিতা শৰ্মা কন্দলি


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন-শৰ্মা)_


ভূপেন শৰ্মা


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন্দ্ৰ-নাথ-হাজৰিকা)_


ভূপেন্দ্ৰ নাথ হাজৰিকা


গৌৰী মেনশ্যন, ভি আই পি ৰোড, ছয়মাইল, গুৱাহাটী-২২

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মঞ্জু-দত্ত)_

মঞ্জু দত্ত


সূৰ্যপুৰ তিনিআলি, পাভৈ পথ,  
বিশ্বনাথ চাৰিআলি-৭৮৪১৭৬

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মাতু-হাজৰিকা)_


মাতু হাজৰিকা


বাঙ্গালোৰ, কৰ্ণাটক-৫৬০০৬৭

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/যশোৱন্ত-নিপুণ)_


যশোৱন্ত নিপুণ


কাজিৰঙা, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/শতৰূপা-গৌতম)_

শতৰূপা গৌতম


স্নাতকোত্তৰ মহলা, প্ৰাগজ্যোতিষ মহাবিদ্যালয়,  
গুৱাহাটী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যজিৎ-নাথ)_

সত্যজিৎ নাথ


ৱাৰ্ড নং ৯, নাজিৰা-৭৮৫৬৮৫, শিৱসাগৰ,  
ফোন- ৮৪৮৬০১৬০৪৫

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যনাৰায়ণ-কৰ)_

সত্যনাৰায়ণ কৰ


নগাঁও মিছন হাইস্কুল, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সনভ-দাস)_

সনভ দাস


ৰূপকোঁৱৰ হাউচিং কমপ্লেক্স,  
খানামুখ ছেকগেট, ডাক- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়,  গুৱাহাটী-৭৮১০১৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সমীন্দ্ৰ-হুজুৰি)_


সমীন্দ্ৰ হুজুৰি


‘কাণখোৱা’ৰ সম্পাদনা কক্ষ।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সম্পাদনা-কক্ষ)_

সম্পাদনা কক্ষ


দিল্লী পাব্লিক স্কুল, নাজিৰা

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুগন্ধি-উৰুলি-বৰুৱা)_


সুগন্ধি উৰুলি বৰুৱা


লালমাটি, তেজপুৰ-৭৮৪০০১,  
শোণিতপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুপ্ৰীয়া-পাল)_


সুপ্ৰীয়া পাল


ঘৰ নং ১৩, লতাকটা শান্তিনগৰ,  
বশিষ্ঠ, গুৱাহাটী-২৯

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুৰেন্দ্ৰ-মোহন-দাস)_

সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাস


বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতে শিশুৰ বাবেও ভালেমান সাহিত্য ৰচনা কৰিছে।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰঞ্জু-হাজৰিকা)_

ৰঞ্জু হাজৰিকা


ভোটাই গাঁও, নগাঁও, ফোন- ৯৮৬৪৪৯৮৭৪৮

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰিণ্টু-দাস)_


ৰিণ্টু দাস


কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, মিছা (নগাঁও)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰুকনাভ-ৰণজয়-শইকীয়া)_

ৰুকনাভ ৰণজয় শইকীয়া


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰূপজ্যোতি-গোস্বামী)_


ৰূপজ্যোতি গোস্বামী

এ
দিন এটা বাদুলিয়ে এজোপা লিচু গছৰ ডালত ওলমি জিৰণি লৈ আছিল। দুপৰীয়াৰ সময়। তেনেতে গছজোপাৰ তলত থকা ভেকুলী এটাই টোৰ-টোৰাই উঠিল। ভেকুলীটোৰ টোৰটোৰণিত ভয় খাই বাদুলিটো গছজোপাৰ পৰা ঢপঢপাই উৰি গ’ল। তাৰ পাখিৰ শব্দত টকৌ গছত বহি থকা কেৰ্কেটুৱা এটা চক খাই উঠিল। সি টকৌজোপাৰ পৰা পলাব খোজোঁতেই টকৌৰ থোক এটা তললৈ সৰি পৰিল। তলত এটা পহু চৰি আছিল। টকৌৰ থোকটো গৈ তাৰ গাতে পৰাত ভয় পাই পহুটোৱে দৌৰিবলৈ ধৰিলে। বাটত সি বাঁহৰ গাজ এটা ভাঙি থৈ গ’ল। বাঁহৰ গাজটোৱে কাষতে ৰৈ থকা কেঁকোৰা এটাৰ ঠেঙত আঘাত কৰিলেগৈ। কেঁকোৰাটোৱে বিষত তৎ নাপাই এডাল সাপৰ নেজতে কামোৰ মাৰি দিলে। কেঁকোৰাৰ কামোৰত সাপডালৰ নেজৰ এটুকুৰা ছিগি থাকিল। সাপডালে খঙত একো নাইকিয়া হৈ পাতসিয়া চৰাই এজনীৰ বাহত পাৰি থোৱা কণীকেইটা খাই পেলালে।

![ভেকুলী খহুৱা হোৱাৰ কাৰণ](images/posts/khahuwa-bhekuli-1-1024x576.webp)

পাতসিয়া চৰাইজনীয়ে তেতিয়া উচুপি উচুপি চৰাই আৰু জন্তুবোৰৰ ওচৰত গোচৰ দিলেগৈ। সকলোবোৰ চৰাই-চিৰিকটি আৰু জীৱ মিলি এখন সভা পাতি কথাটো বিচাৰ কৰিবলৈ বহিল। বিচাৰক পতা হ’ল শিয়ালক। বিচাৰক শিয়াল মহোদয়ে প্রথমতে সাপক সুধিলে— “তুমি পাতসিয়া ভণ্টিৰ কণীকেইটা কিয় খালা?”

সাপে মূৰটো দোঁৱাই ক’লে— “মোৰ গাত একো দোষ নাই মহোদয়। কেঁকোৰাটোৱে মোৰ নেজডাল ছিঙি পেলোৱাতহে মই খঙতে কণীকেইটা খাই পেলাইছিলোঁ।”

বিচাৰকে এইবাৰ কেঁকোৰাক প্ৰশ্ন কৰিলে— “তুমি সাপৰ নেজডাল কিয় কামুৰি ছিঙি পেলালা?” কেঁকোৰাই উত্তৰ দিলে— “বাঁহৰ গাজটোৱে মোৰ ঠেং এটাত কোব মৰাত মই বিষত ৰ’ব নোৱাৰি সাপৰ নেজডালকে কামুৰি ধৰিছিলোঁ।” কেঁকোৰাই এনেকৈ কোৱাত বিচাৰক শিয়ালে এইবাৰ বাঁহৰ গাজটোক সুধিলে— “তুমি কেঁকোৰাৰ ঠেংটোত কিয় কোবাইছিলা?” 
“পহুটোৱে মোক খুন্দা মাৰি বগৰাই দিয়াতহে মই কেঁকোৰাৰ ঠেঙত পৰিছিলোঁগৈ ।” বাঁহৰ গাঁজটোৰ উত্তৰত সন্তুষ্ট হৈ বিচাৰপতিয়ে পহুক সুধিলে— “তুমি বাঁহৰ গাজটো কিয় ভাঙিছিলা?”

“মোক ক্ষমা কৰক প্ৰভু ঈশ্বৰ। মোৰ গাত একেবাৰে দোষ নাই। টকৌৰ থোকটো হঠাতে মোৰ পিঠিত পৰাত মই ভয় খাই দৌৰ মাৰিছিলোঁ আৰু তেতিয়াই বাঁহৰ গাজটোত খুন্দা লগাত সেইটো ভাগি গৈছিল।”

![ভেকুলী খহুৱা হোৱাৰ কাৰণ](images/posts/khahuwa-bhekuli-2-1024x576.webp)

পহুটোৰ পৰা উত্তৰ পোৱাত এইবাৰ টকৌৰ পাল পৰিল। টকৌৱে ফেঁকুৰি ফেঁকুৰি ক’লে— “কেৰ্কেটুৱা দাদাই মোক খাই আছিল। কিন্তু হঠাতে তেওঁৰ কি হ’ল জানো, মোক খাবলৈ এৰি মোৰ ঠাৰিডালতহে কামোৰ মাৰি দিলে। মই ছিগি পৰিলোঁ। পহুটো মোৰ ঠিক তলতে আছিল। গতিকে মোৰ গাতনো দোষ কি?”

“তুমি নাকান্দিবা টকৌ ভাইটি। তোমাৰ গাত দোষ নাই। এতিয়া কেৰ্কেটুৱাই কোৱাচোন, তুমি টকৌৰ ঠাৰিডালত কিয় কামুৰিছিলা?”— বিচাৰপতি শিয়ালে কেৰ্কেটুৱাক সুধিলে।

“কাৰণ বাদুলি বাইদেৱে ঢপঢপাই উৰি গৈ মোক ভয় খুৱাই দিছিল।”— কেৰ্কেটুৱাৰ উত্তৰ শুনি বিচাৰপতিয়ে এইবাৰ বাদুলিক সুধিলে— “তুমি কেৰ্কেটুৱাক কিয় ভয় খুৱাইছিলা?”

![ভেকুলী খহুৱা হোৱাৰ কাৰণ](images/posts/khahuwa-bhekuli-5-1024x576.webp)

বাদুলিয়ে পাখী দুখন আগলৈ দি নমস্কাৰ কৰাৰ ভংগীত উত্তৰ দিলে— “মোৰ গাত দোষ জাপি নিদিব মহোদয়। মই মনে মনেই শুই আছিলোঁ। কিন্তু ভেকুলী বপুৰাই অকস্মাৎ টোৰ-টোৰাই উঠাত ম‍ই ভয় খাই উৰি গৈছিলোঁ ।”

বাদুলি, কেৰ্কেটুৱা, টকৌ, পহু, বাঁহৰ গাজ, কেঁকোৰা আৰু সাপ— এই আটাইবোৰৰে উত্তৰ শুনাৰ পাছত সমজুৱাসকলে বুজি পালে,— এই সকলোবোৰ অঘটনৰ মূলতে হ’ল ভেকুলীটো। অৱশ্যে ভেকুলীটোকো এটা সুযোগ দিয়া হ’ল। সি দুপৰীয়াৰ অসময়ত কিয় টোৰ-টোৰাইছিল বুলি সোধাত ক’লে— “এনেয়ে, ফূৰ্তিতে।”

ভেকুলীৰ উত্তৰটো শুনি কেৱে ভাল নাপালে। দুপৰীয়া সকলোৱে জিৰণি লোৱাৰ সময়ত নিজৰ ফূৰ্তিৰ কাৰণে অনাহকতে টোৰটোৰাই চিঞৰাটো উচিত হোৱা নাই। গতিকে সিয়েই অপৰাধী। ইয়াৰ কাৰণে ভেকুলীয়ে শান্তি পাব লাগিব।

![ভেকুলী খহুৱা হোৱাৰ কাৰণ](images/posts/khahuwa-bhekuli-4-1024x576.webp)

ভেকুলীক শাস্তি দিয়া হ’ল। সমজুৱাসকলে ধৰি তাৰ গাত গৰম খাৰণি ঢালি দিলে। বিষত তৎ নাপাই সি চটফটাই জপিয়াবলৈ ধৰিলে। ওচৰতে এটা পুখুৰী আছিল। পানীত পৰিলে আৰাম পাব বুলি ভাবি ভেকুলীটোৱে পুখুৰীৰ পানীত জাপ মাৰি পৰিল। গৰমৰ পৰা হঠাতে ঠাণ্ডা পোৱাত তাৰ পিঠিখন খহুৱা আৰু খহতা হৈ পৰিল। তেতিয়াৰ পৰাই ভেকুলীৰ পিঠিখন খহুৱা হ’ল।

_লেখকৰ ঠিকনা: ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা, ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও_

ভেকুলী খহুৱা হোৱাৰ কাৰণ

অ
কণিহঁত, তোমালোকে নিশ্চয় জানা যে মেকুৰীক বাঘৰ মাহীয়েক বুলি কোৱা হয়। এদিন মাহী আৰু ভাগিন দুয়ো মিলি পহু এটা চিকাৰ কৰিলে । মেকুৰী মাহীয়ে আগতে মানুহৰ ঘৰত সিজোৱা মঙহৰ সোৱাদ পাই থৈছিল, সেই কাৰণে তাই বাঘক ক’লে, “আমি এই পহুটো এইবাৰ সিজায়েই খাওঁ দে। সিজোৱা মঙহ বৰ সোৱাদ।”

বাঘে মেকুৰী মাহীৰ প্ৰস্তাৱটো মানি ল’লে। সদায় কেঁচা মঙহ খাই খাই তাৰ আমনি লাগি গৈছিল। জুতিটো সলাই চাবলৈ তাৰো মন গ’ল। কিন্তু সিহঁতে এতিয়া পহু সিজাবলৈ জুই পায় ক’ত? বাঘে ভাবিলে— তাৰ মাহীয়েক মানুহৰ ঘৰে ঘৰে ঘূৰি ফুৰে যেতিয়া কোনোবা এঘৰৰপৰা নিশ্চয় তাই জুই অলপ আনিব পাৰিব।

সি মাহীয়েকক ক’লে, “তুমি কোনোবা এঘৰ মানুহৰপৰা জুই অলপ লৈ আহাঁগৈ। ম‍ই তুমি নহালৈকে পহুটো ৰখি থাকিম।”

![বাঘৰ মাহীয়েক](images/posts/baghar-mahi2-1024x576.webp)

বাঘক হাবিতে এৰি থৈ মেকুৰী মাহী গাঁও এখন পালেগৈ। এঘৰ মানুহলৈ সোমাই যাওঁতে তাই দেখিলে— বুঢ়ী মানুহ এজনীয়ে জুহালত মাছ ভাজি আছে। ভজা মাছখিনিৰপৰা এনেকুৱা লোভ লগা গোন্ধ ওলাইছিল যে মেকুৰী মাহীৰ মুখ জিভাৰ পানীৰে ভৰি পৰিল। তাই মিউ মিউকৈ মাতি বুঢ়ী মানুহজনীৰ ওচৰ পালেগৈ। বুঢ়ী মানুহজনীৰ মেকুৰীজনীলৈ মৰম লগাত তাইক ভাত কেইটামানৰ লগতে মাছ এটুকুৰাও খাবলৈ দিলে।

বুঢ়ীৰ ঘৰত জুতি লগাই খাবলৈ পাই মেকুৰী মাহীয়ে জুই নিয়াৰ কথা পাহৰি গ’ল। তাই ভাবিলে— মই এই দয়ালু মানুহজনীৰ ঘৰত থকাই ভাল, তেতিয়া সদায় জুতি লগাই লগাই খাবলৈ পাম। এনেকৈ ভাবি মেকুৰী মাহী বুঢ়ী মানুহজনীৰ ঘৰতে থাকি গ’ল। অৱশ্যে তাই বুঢ়ীৰ ঘৰত ঘূৰি ফুৰা নিগনিবোৰ মাৰি বুঢ়ীৰ উপকাৰো সাধিলে।

ইপিনে বাঘ বপুৰাই মাহীয়েকে জুই আনিব জুই আনিব বুলি বাট চাই চাই শেষত পহুটো কেঁচায়েই খাই পেলালে। মাহীয়েকলৈ তাৰ বৰ খং উঠিল। সি মনতে প্রতিজ্ঞা কৰিলে— মেকুৰী মাহীয়েকক সি য’তেই দেখে, তাতেই বধ কৰিব।

![বাঘৰ মাহীয়েক](images/posts/baghar-mahi3-1024x576.webp)

বহুদিনৰ মূৰত মেকুৰী মাহীৰ মনত পৰিল, তাই বুঢ়ী মানুহজনীৰ ঘৰলৈ জুই নিবলৈহে আহিছিল! ভাগিন বাঘৰ খঙাল মুখখনৰ কথা কল্পনা কৰি মেকুৰী মাহী ভয়তে কঁপিবলৈ ধৰিলে। এতিয়া উভতি গ’লে ভাগিনীয়েকে তাইক শুদাই নেৰিব। গতিকে তাই উভতি নোযোৱাই উত্তম বুলি ঠিক কৰিলে।

সেই তেতিয়াৰপৰাই মেকুৰীয়ে বাঘলৈ ভয় কৰা হ’ল আৰু বাঘৰ মুখামুখি হ’লেই পলাই ফাট মৰা হ’ল। এনেকৈয়ে মেকুৰী মানুহৰ ঘৰচীয়া জন্তুও হৈ পৰিল। মেকুৰীয়ে যে মল ত্যাগ কৰাৰ পাছত মাটিৰে মলখিনি ঢাকি থয়, তাৰ কাৰণটো হ’ল, বাঘে মলৰ গোন্ধ লৈ যাতে মেকুৰীক বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰে।

_ড° প্রফুল্ল দত্ত গোস্বামীৰ Tales of Assam নামৰ কিতাপৰ সাধুৰ আধাৰত।_

_লেখকৰ ঠিকনা: ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা, ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও_

বাঘৰ মাহীয়েক

মি
চিং লোকসকলে গাহৰি পোহে আৰু গাহৰিবোৰক পূজা-পাতলতো ব্যৱহাৰ কৰে। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে গাহৰিৰ মঙহ খায়ো। তেওঁলোকে কুকুৰো পোহে, কিন্তু কুকুৰৰ মঙহ নাখায়। নিশা গাহৰিবোৰ তেওঁলোকৰ চাংঘৰবোৰৰ তলত থাকে আৰু কুকুৰবোৰ থাকে ঘৰবোৰৰ বাৰাণ্ডাত।

অতীত কালত এই গাহৰি আৰু কুকুৰবোৰ একেজন পিতৃৰেই সন্তান আছিল৷ এদিন দেউতাকে সিহঁতক ক’লে, “তহঁতৰ যিটোৱেই আধা দিনত এবিঘা মাটি চহাব পাৰিবি, সেইটোৱেই মোৰ লগত থাকিব পাৰিবি।”

পাছদিনা ৰাতিপুৱা সোনকালে গাহৰি আৰু কুকুৰ দুয়োটা পথাৰ পালেগৈ আৰু মাটি চহ কৰাত লাগিল। গাহৰিটোৱে আধা দিনতে এবিঘা মাটি চহ কৰি উলিয়ালে। কাম শেষ হোৱাত সি ঘৰলৈ উভতি আহিল। কিন্তু কুকুৰটোৱে গাহৰিৰ দৰে মাটিখিনি চহ কৰিব নোৱাৰিলে। সি ভাবি ভাবি বুদ্ধি এটা উলিয়ালে। গাহৰিটোৱে চহাই থোৱা মাটিখিনিত সি কেইবাবাৰো অহা-যোৱা কৰি তাৰ ভৰিৰ চিন মাটিখিনিত এৰি থৈ গুচি আহিল।

![](images/posts/gahori-aru-kukur-dog-1024x576.webp)

ঘৰ পাই কুকুৰটোৱে দেউতাকক ক’লে,— সি তাৰ কাম সুন্দৰকৈ কৰি আহিছে।

তেতিয়া গাহৰিটোৱে দেউতাকক বুজালে, “কুকুৰটোৱে যিখিনি মাটি চহ কৰি আহিছোঁ বুলি কৈছে, সেইখিনি মাটি আচলতে মইহে চহ কৰি আহিছোঁ।”

কুকুৰটোৱে এইবাৰ দেউতাকক ক’লে, “গাহৰিয়ে যে মাটিখিনি চহ কৰি আহিছে তাৰ কোনো প্রমাণ নাই। তুমি পথাৰলৈ গৈ চাই আহাঁগৈ। গোটেই মাটিবিঘাতে মোৰ ভৰিব চিনহে দেখিবলৈ পাবা।”

প্ৰমাণ চাবৰ কাৰণে দেউতাক পথাৰ পালেগৈ আৰু সঁচাকৈয়ে চহ কৰি যোৱা মাটিডৰাত কুকুৰটোৰ ভৰিৰ চিনহে দেখিবলৈ পালে।

ঘৰলৈ ঘূৰি আহি দেউতাকে কুকুৰটোক তেওঁৰ ঘৰৰ বাৰাণ্ডাত শুবলৈ হুকুম দিলে আৰু গাহৰিটোক চাংঘৰৰ তলত থাকিবলৈ দিলে।

![](images/posts/gahori-aru-kukur-pig-1024x576.webp)

কিন্তু কিছুদিনৰ পাছত দেউতাকে যেতিয়া সঁচা কথাটো জানিব পাৰিলে, তেতিয়া কুকুৰটোৰ ওপৰত তেওঁৰ বৰ খং উঠিল। তেওঁ কুকুৰটোক ক’লে, “তই মিছা কথা কোৱা কাৰণে শাস্তি হিচাপে গোটেই নিশা সাৰে থাকি মোৰ ঘৰ-দুৱাৰ পহৰা দি থাকিব লাগিব আৰু তোৰ মঙহ কোনেও নাখাব।”

তাৰ পাছত গাহৰিটোলৈ মৰমেৰে চাই তেওঁ ক’লে, “তুমি চাংঘৰৰ তলত থাকিলেও মানুহে তোমাৰ মঙহ খাব আৰু তোমাক পূজা-পাতলতো উচৰ্গা কৰিব।”

_ড° প্রফুল্ল দত্ত গোস্বামীৰ Tales of Assam নামৰ কিতাপৰ সাধুৰ আধাৰত।_

_শব্দাৰ্থ:_
- বিঘা: মাটিৰ এক হিচাপ (পাঁচ কঠাত এবিঘা)
- হুকুম: আদেশ, নিৰ্দেশ

_লেখকৰ ঠিকনা: ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা, ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও_

... ধ্ৰুৱজ্যোতি-শৰ্মা ...

ভেকুলী খহুৱা হোৱাৰ কাৰণ

বাঘৰ মাহীয়েক

গাহৰি আৰু কুকুৰ