বাৰিষাৰ কবিতা
- Published on 27 Jun 2023
আহিছে আহাৰ
নামিছে বাৰিষা
পথাৰ পানীৰে ভৰে;
নৈ জান জুৰি
ভৰি খাল ডোং
পাৰ ভাঙি ভাঙি পৰে৷
ওখকৈ পথাৰত
শালিধানৰ কঠীয়া
ওপৰেদি বাগৰে পানী;
গঞা গৰু গাই
আহিছে ভুৰত উঠি
হেৰাই জীউৰ তৰণি৷
আলিৰে ওপৰত
মানুহে গৰুৱে
পাতিছে নিদানৰ ঘৰ;
নিদানৰ মুঠি
উটিছে বানত
ভোকতে উঠিছে জ্বৰ৷
ডা-ডাঙৰীয়া সদৰে নগৰে
কাৰোৰে সঁহাৰি নাই
কোনে কাৰ মুখলৈ চায়;
পাৰ হ’লে বাৰিষা
বিধে বিধে পথাৰৰ কামত
হালোৱা ৰোৱনীৰ তৰণি হেৰায়৷
শব্দাৰ্থ:
- কঠীয়া (বিশেষ্য): সঁচ, খেতিৰ কাৰণে সাঁচি থোৱা শস্যৰ গুটি, ৰুবৰ কাৰণে গজোৱা ধানৰ পুলি
- গঞা (বিশেষ্য): গাঁৱত বাস কৰা মানুহ
- জীউ (বিশেষ্য): জীৱ, জীৱৰ প্ৰাণ
- তৰণি (বিশেষ্য): পৰিত্ৰাণৰ উপায়, উদ্ধাৰ, ৰক্ষা
- নিদান (বিশেষ্য): বিপদ/ ৰোগৰ কাৰণ নিৰ্ণয়/ কাৰণ
লেখকৰ ঠিকনা: সমীন্দ্ৰ হুজুৰি, ৰূপকোঁৱৰ হাউচিং কমপ্লেক্স, খানামুখ ছেকগেট, ডাক- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়, গুৱাহাটী-৭৮১০১৪
