
বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনন্ত-দেৱ-শৰ্মা)_

অনন্ত দেৱ শৰ্মা


ধেমাজি।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনিৰ্বাণ-দত্ত)_


অনিৰ্বাণ দত্ত


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অভিজিত-দত্ত)_


অভিজিত দত্ত


নাজিৰা, শিৱসাগৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অসমী-গগৈ-বৰুৱা)_


অসমী গগৈ বৰুৱা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আভা-বৰা)_

আভা বৰা


চেইণ্ট ষ্টিফেন স্কুল, দমদম (কলকাতা)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আৰুশ-সোণোৱাল)_

আৰুশ সোণোৱাল


পাঞ্জাবাৰী, গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঈশান-জ্যোতি-বৰা)_


ঈশান জ্যোতি বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/এলিজা-ৰাণী-দাস)_

এলিজা ৰাণী দাস


শান্তি পথ, আৰ জি বৰুৱা ৰোড, গুৱাহাটী-৭৮১০২৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিশিখা-দত্ত)_

জ্যোতিশিখা দত্ত


নিবেদিতা গোস্বামী মেম’ৰিয়েল ইনষ্টিটিউট,  
সুৰ-সংগম, ৰৰৈয়া, যোৰহাট-৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিস্মিতা-গোস্বামী-শৰ্মা)_

জ্যোতিস্মিতা গোস্বামী শৰ্মা


তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় চৌহদ, তেজপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঝৰ্ণালী-শৰ্মা-বৰকটকী)_

ঝৰ্ণালী শৰ্মা বৰকটকী


বিশিষ্ট লেখক, গৱেষক আৰু কণ্ঠশিল্পী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ড-বীৰেন্দ্ৰনাথ-দত্ত)_

ড° বীৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত


বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২,  
ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/তপন-বৰুৱা)_

তপন বৰুৱা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী-দেৱী-বৰুৱানী)_

ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী দেৱী বৰুৱানী


শুৱালকুছি, পদ্মৰাম কাকতি পথ, কামৰূপ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিগন্ত-বৈশ্য)_

দিগন্ত বৈশ্য


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিলীপ-কুমাৰ-বৰুৱা)_

দিলীপ কুমাৰ বৰুৱা


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপক-কুমাৰ-কলিতা)_


দীপক কুমাৰ কলিতা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপা-পণ্ডিত)_

দীপা পণ্ডিত


পুৰণিগুদাম, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দুলাল-বৰা)_


দুলাল বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দ্বীপজ্যোতি-বৰা)_


দ্বীপজ্যোতি বৰা


সন্দীপনী বিদ্যামন্দিৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দৰ্শয়িতা-বৰঠাকুৰ)_

দৰ্শয়িতা বৰঠাকুৰ


ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ধ্ৰুৱজ্যোতি-শৰ্মা)_

ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নূপুৰ-মোমাইদেউ)_

নূপুৰ মোমাইদেউ


শংকৰদেৱ শিশু নিকেতন, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নৱনীত-নিয়ৰ-শইকীয়া)_

নৱনীত নিয়ৰ শইকীয়া


ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়, ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰকল্প-ৰঞ্জন-ভাগৱতী)_

প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী


ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰাণজিৎ-বৰা)_


ড° প্ৰাণজিৎ বৰা


দেৰগাঁও, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/বন্দিতা-শৰ্মা-কন্দলি)_

বন্দিতা শৰ্মা কন্দলি


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন-শৰ্মা)_


ভূপেন শৰ্মা


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন্দ্ৰ-নাথ-হাজৰিকা)_


ভূপেন্দ্ৰ নাথ হাজৰিকা


গৌৰী মেনশ্যন, ভি আই পি ৰোড, ছয়মাইল, গুৱাহাটী-২২

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মঞ্জু-দত্ত)_

মঞ্জু দত্ত


সূৰ্যপুৰ তিনিআলি, পাভৈ পথ,  
বিশ্বনাথ চাৰিআলি-৭৮৪১৭৬

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মাতু-হাজৰিকা)_


মাতু হাজৰিকা


বাঙ্গালোৰ, কৰ্ণাটক-৫৬০০৬৭

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/যশোৱন্ত-নিপুণ)_


যশোৱন্ত নিপুণ


কাজিৰঙা, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/শতৰূপা-গৌতম)_

শতৰূপা গৌতম


স্নাতকোত্তৰ মহলা, প্ৰাগজ্যোতিষ মহাবিদ্যালয়,  
গুৱাহাটী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যজিৎ-নাথ)_

সত্যজিৎ নাথ


ৱাৰ্ড নং ৯, নাজিৰা-৭৮৫৬৮৫, শিৱসাগৰ,  
ফোন- ৮৪৮৬০১৬০৪৫

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যনাৰায়ণ-কৰ)_

সত্যনাৰায়ণ কৰ


নগাঁও মিছন হাইস্কুল, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সনভ-দাস)_

সনভ দাস


ৰূপকোঁৱৰ হাউচিং কমপ্লেক্স,  
খানামুখ ছেকগেট, ডাক- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়,  গুৱাহাটী-৭৮১০১৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সমীন্দ্ৰ-হুজুৰি)_


সমীন্দ্ৰ হুজুৰি


‘কাণখোৱা’ৰ সম্পাদনা কক্ষ।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সম্পাদনা-কক্ষ)_

সম্পাদনা কক্ষ


দিল্লী পাব্লিক স্কুল, নাজিৰা

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুগন্ধি-উৰুলি-বৰুৱা)_


সুগন্ধি উৰুলি বৰুৱা


লালমাটি, তেজপুৰ-৭৮৪০০১,  
শোণিতপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুপ্ৰীয়া-পাল)_


সুপ্ৰীয়া পাল


ঘৰ নং ১৩, লতাকটা শান্তিনগৰ,  
বশিষ্ঠ, গুৱাহাটী-২৯

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুৰেন্দ্ৰ-মোহন-দাস)_

সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাস


বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতে শিশুৰ বাবেও ভালেমান সাহিত্য ৰচনা কৰিছে।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰঞ্জু-হাজৰিকা)_

ৰঞ্জু হাজৰিকা


ভোটাই গাঁও, নগাঁও, ফোন- ৯৮৬৪৪৯৮৭৪৮

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰিণ্টু-দাস)_


ৰিণ্টু দাস


কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, মিছা (নগাঁও)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰুকনাভ-ৰণজয়-শইকীয়া)_

ৰুকনাভ ৰণজয় শইকীয়া


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰূপজ্যোতি-গোস্বামী)_


ৰূপজ্যোতি গোস্বামী


<span style={{float: 'left', fontSize: '4.5em', lineHeight: 1, marginRight: '0.15em', fontWeight: 'bold'}}>শি</span>
শুসকলৰ পৃথিৱীখন আমোদজনক আৰু কৌতূহলেৰে পূৰ্ণ। কিবা এটা নতুন কথা জনাৰ; নতুন বস্তু, নতুন প্ৰাণী এটা দেখাৰ আশাই সিহঁতক কৌতূহলী কৰি তোলে। বিশেষকৈ অসুৰ, দৈত্য-দানৱ আদিৰ প্ৰতি সিহঁতৰ মন সদায়ে আকৰ্ষিত হৈ থাকে। তেনে এক কাহিনীৰে ৰচিত এখন গ্ৰন্থ— ‘মোহিনী আৰু অসুৰ’।

অতি কম পৃষ্ঠাৰ এইখনি গ্ৰন্থৰ কাহিনী অনুসৰি, এখন গাঁৱত ভষ্মাসুৰ নামৰ এটা অসুৰ আছিল। অসুৰ মানে কিম্ভূত-কিমাকাৰ এক ৰূপ, দেখিলে ভয় নলগাকৈ থাকিব নোৱাৰে। সি থাকে এটা গুহাত। মানুহক ভয় দেখুৱাই ভাল পোৱা ভষ্মাসুৰৰ কোনো বন্ধু নাই। সি দুটা কামেই কৰে: ভোক নলগালৈকে মানুহক ভয় খুৱাই থাকিব আৰু ভোক লাগিলেই যাকে মন যায় তাকেই ভোজন কৰিব। তদুপৰি তাৰ এক যাদুকৰী ক্ষমতা আছিল, সেয়া হ’ল তাৰ হাতখন যাৰ মূৰতেই থয়, সি ছাই হৈ যায়। তাৰ এই শক্তিৰ বাবে তাক দেখি সকলোৱে পলাই-পত্ৰং দিয়ে। এই কাৰ্যটোৱে তাক বৰ আনন্দ দিয়ে। ইয়ে তাৰ সমান যে কোনো শক্তিশালী নাই, সেই কথাই তাৰ মনত অহং ভাবৰ সৃষ্টি কৰে।

তাক দেখি ভয় নোখোৱা মানুহ সেই অঞ্চলত কেৱল এগৰাকীয়েই আছে। এজনী সৰু ছোৱালী,— তাইৰ নাম মোহিনী। দেখাত সৰু হ’লেও তাইৰ মনটো ডাঙৰ আৰু সাহসী। আনে ভয় কৰিলেও তাই ভষ্মাসুৰক ভয় নকৰে, তাইৰ মতে এদিন নহয় এদিন তাই তাক মাৰিবই। তাইৰ এই মনোবল দেখি আনে তাইক ঠাট্টা-মস্কৰা কৰে। তাইৰ আইতাকে কোৱা মতে, অসুৰটোৰ গাত হেনো একুৰি হাতীৰ বল, তাই তাক কি কৰিব পাৰিব? কিন্তু তাইৰ আত্মবিশ্বাস ইমান প্ৰবল যে এদিন নহয় এদিন তাক মাৰিবলৈ উপায় বিচাৰি পাব বুলি তাই ভাবে।

মোহিনীয়ে ভষ্মাসুৰক মাৰিবলৈ উপায় চিন্তিবলৈ ধৰিলে। এনেকৈ চিন্তা কৰি কৰি তাই এটা উপায় উলিয়ালে। কিন্তু কাকো তাই এই কথাৰ ভূ নিদিলে। মাথোঁ গাঁওবুঢ়াৰ ওচৰলৈ গৈ তাই ভষ্মাসুৰক মৰাৰ অনুমতি আৰু এযোৰ জুনুকা বিচাৰিলে। তাইৰ আকোৰ-গোঁজালি দেখি গাঁওবুঢ়াৰ লগতে বুঢ়া-মেথাসকলেও সহযোগ কৰিব বুলি কথা দিলে। তাইক অনুমতি দিয়াৰ লগতে তাই বিচৰা জুনুকাও আনি দিলে।

মোহিনীয়ে সাহস কৰি ভষ্মাসুৰৰ গুহা পালেগৈ। তাত উপস্থিত হৈ প্ৰথমবাৰৰ বাবে তাইৰ ভয় লাগিল। তথাপি বুকুত সাহস গোটাই লৈ তাৰ সন্মুখত তাই থিয় হ’ল। তাৰ কিম্ভূত-কিমাকাৰ ৰূপ দেখি মোহিনী আচৰিত হ’লেও কিদৰে তাক বশ কৰিব পাৰি, সেই চিন্তা কৰি তাৰ প্ৰশংসাত পঞ্চমুখ হ’ল। তাইৰ মুখত সি ধুনীয়া বুলি শুনি ভষ্মাসুৰ আনন্দত আত্মহাৰা হল। সি মোহিনীক বিয়া কৰাব খুজিলে। মোহিনীয়েও না নকৰিলে। কিন্তু তাই তাৰ বাবে এটা চৰ্ত দিলে। যদিহে তাই তাৰ লগত বিয়া হ’ব লাগে, সি তাইৰ লগত নাচিব লাগিব। তাইক পাবৰ বাবে সিয়ো নাচিব বুলি কথা দিলে।

কথামতে কাম। মোহিনীয়ে জুনুকা পিন্ধি ভষ্মাসুৰৰ লগত নাচিবলৈ ধৰিলে। এনেদৰে মোহিনীয়ে নাচি নাচি এটা সময়ত নিজৰ হাতখন নিজৰ মূৰৰ ওপৰত দিলে, তাকে দেখি ভষ্মাসুৰেও তাৰ হাতখন মূৰৰ ওপৰত দিলে। তাৰ লগে লগেই ভষ্মাসুৰ পুৰি ছাই হৈ গ’ল।

ভাবিলে আচৰিত হ’বলগীয়া কথা, যিটো কাম এখন গাঁৱৰ মানুহে লগ লাগি কৰিব নোৱাৰিলে, সেই কাম কণমানি মোহিনীয়ে বুদ্ধি আৰু সাহসৰ দ্বাৰা কৰি পেলালে। লগতে প্ৰমাণ কৰি দিলে যে বলতকৈ বুদ্ধিহে শ্ৰেষ্ঠ। বুদ্ধি নথকা বাবে গোটেই গাঁওখন ভষ্মাসুৰৰ অধীনত আছিল। তাইৰ বুদ্ধি আৰু সাহস অথলে নগ’ল। তাই যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, সেয়া তাই পূৰণ কৰিহে এৰিলে।

<figure>
![মোহিনী আৰু অসুৰ](images/posts/mohini-and-the-demon.webp)
<figcaption>
- Mohini and the Demon
</figcaption>
</figure>

সেয়ে, ক’ব পাৰি যে বলতকৈ বুদ্ধি সদায় শ্ৰেষ্ঠ। সেয়ে, আমি যি কৰোঁ, সেই সকলো বুদ্ধিৰে কৰিব লাগে। বুদ্ধিৰে কৰিলে আমাৰ কষ্টও কম হয়, বলেৰে কৰিবলৈ গ’লে আমি অযথা কষ্ট কৰিবলগীয়া হয়। সেয়ে, স্থান-কাল-পাত্ৰ চাই আমি বুদ্ধি আৰু বলৰ প্ৰয়োগ কৰিব লাগে।

**মোহিনী আৰু অসুৰ**  
লেখক: শান্তা ৰামেশ্বৰ ৰাও  
অনুবাদ: প্ৰীতি বৰুৱা  
বিষয়: শিশু-উপন্যাস  
প্ৰথম প্ৰকাশ: ১৯৯৪ চন  
প্ৰকাশক: নেচনেল বুক ট্ৰাষ্ট  
মূল্য: ৪০ টকা

_লেখকৰ ঠিকনা: দিগন্ত বৈশ্য, গাওঁ/ ডাক: শুৱালকুছি, পদ্মৰাম কাকতি পথ, কামৰূপ_


মোহিনী আৰু অসুৰ


<span style={{float: 'left', fontSize: '4.5em', lineHeight: 1, marginRight: '0.15em', fontWeight: 'bold'}}>‘অ</span>
পৰাজেয়’ শব্দটিৰ অৰ্থ হৈছে যি পৰাজয় বৰণ নকৰে। অৰ্থাৎ পৰাজয়ৰ ওচৰত হাৰ নমনাজনেই অপৰাজেয়। আজি আলোচনা কৰিবলৈ লৈছোঁ কিৰণ তামূলীয়ে ৰচনা কৰা আৰু নেচনেল বুক ট্ৰাষ্টে প্ৰকাশ কৰা ‘অপৰাজেয়’ নামৰ এখনি ৩২ পৃষ্ঠা জোৰা সুন্দৰ শিশু উপন্যাসৰ বিষয়ে।

কাহিনীটোৰ মূল চৰিত্ৰ এজন স্কুলীয়া ছাত্ৰ ৰাণা। এবছৰ আগতে পলিঅ’ হৈ তাৰ এখন ভৰি পঙ্গু হৈ পৰিল, যাৰ বাবে সি এবছৰ ধৰি স্কুললৈ যোৱাৰ পৰা বিৰত থাকিবলগা হ’ল। এতিয়া সি আগৰ দৰে খোজকাঢ়িব নোৱাৰে। ডাক্তৰে তাক এডাল পেং (দুডাল বাঁহত খাজ কাটি তাত ভৰি দি বাঁহ দুডাল হাতেৰে ধৰি খোজ দি যাব পৰা যতন) দিছে, যাতে সি খোজকাঢ়ি যাব পাৰে।

এবছৰৰ মূৰত সি আজি স্কুললৈ যাব, পুৱাৰে পৰা তাৰ মনত বহুত আনন্দ। নতুন সমসাজ (ইউনিফৰ্ম)যোৰ পিন্ধি দেউতাকৰ লগত সি স্কুললৈ গ’ল। তাৰ সকলো ভাল লাগিল, কিন্তু তাৰ মাজতে অলপ বেয়া লাগিল যে সি আগৰ দৰে এতিয়া খোজকাঢ়ি যাব নোৱাৰে। পেং অবিহনে তাৰ জীৱনটো যেন এতিয়া অচল— এই কথা ভাবি সি নকন্দাকৈ থাকিব নোৱাৰিলে। তাৰ দুখত সমভাগী হৈ প্ৰধান শিক্ষককে আদি কৰি শ্ৰেণী কেপ্তেইন, তাৰ লগৰ বন্ধুবোৰ, কণমানি ভাইটি-ভণ্টি — সকলোৱে কান্দিবলৈ বাধা দিয়াৰ লগতে তাক আগবাঢ়ি যাবলৈ উৎসাহ দিলে।

এদিন তেণ্ডুলকাৰ হোৱাৰ সপোন দেখা, সুনীল গাভাস্কাৰ হোৱাৰ সপোন দেখা ৰাণাৰ সপোনবোৰ পূৰণ নহ’ব নেকি, সেই লৈ সি চিন্তিত হ’ল। স্কুলত ক্ৰিকেট খেলৰ অনুশীলন হৈ আছিল। সিয়ো তালৈ গৈ গছ এডালৰ গুৰিত বহি থাকোঁতে কেবাজনো বন্ধু, ভাইটি-ভণ্টি তাৰ ওচৰলৈ আহিল। তেওঁলোকে উৎসাহ দিলে। “সি বেট ল’ব লাগিব, সিহঁত হ’ব ৰানাৰ”— এই কথাবোৰে যেন তাৰ ভাগি যাব খোজা মনটোক আকৌ গঢ়ি তুলিলে। তাৰ হেৰাই যোৱা দিনবোৰ ঘূৰি অহা যেন লাগিল।

ঘৰলৈ আহি সি সেয়ে তাৰ অতি মৰমৰ বেটখন উলিয়াই চাফ-চিকুণ কৰি গালত লগাই চালে। মাকে তাকে দেখি ভয় কৰি চিন্তা কৰিলেও বাপেকে যে তাক নিৰাশ নকৰে, সি সেই কথা জানে। সিদিনা সেই ভাল লগা কথাবোৰ ভাবি ভাবি কেতিয়া যে তাৰ টোপনি আহিল, গমেই নাপালে।

পাছদিনাৰ পৰা সি আগৰ ৰাণাজন হৈ পৰিল। স্কুললৈ গৈ খেলপথাৰৰ কাষত অলপ ঠাই উলিয়াই লৈ নিজৰ বন্ধুকেইজনৰ লগতে সৰু সৰু ল’ৰাকেইজনমানক কিদৰে বেট ধৰিব লাগে, বলিং কৰিব লাগে, ফিল্ডিং কৰিব লাগে, তাৰ অনুশীলনত লাগি পৰিল।

অপৰাজেয়
:----:
![অপৰাজেয় শিশু উপন্যাস](images/posts/aparajeyo-novel.webp)

লাহে লাহে তাৰ দিনবোৰ ভাললৈ আহিল, যিটো কিছুমানে বিচৰা নাছিল। সেয়ে সিহঁতে ‘ৰাণা লেঙেৰা’ বুলি ভেঙুচালি কৰা পোষ্টাৰ এখন স্কুলৰ কাষৰ আম গছজোপাত ওলোমাই তাৰ মনটো ভঙাৰ চেষ্টা কৰিলে। এই ঘটনাই তাক কষ্ট দিলে, যাৰ বাবে সি কেইবাদিনো স্কুল নোযোৱাকৈ থাকিল।

কেপ্তেইন ৰাজুৱে সেই পোষ্টাৰ আঁতৰাই মাকে শিশুক পলিঅ’ ঔষধ খুৱাই থকা পোষ্টাৰ এখন তাত ওলোমাই দিলে। কেৱল সেয়াই নহয়, ৰাজুৱে ৰাণাৰ ঘৰলৈ গৈ তাৰ খবৰ ল’লে, তাৰ পাছত তাক খেলিবৰ বাবে অলপ উলিয়াই আনিলে। ৰাণাক চাইকেলত উঠাই তাৰ ঘৰলৈ লৈ আনি তাৰ দেউতাক, ৰাজু আৰু ৰাণা তিনিও কিছু সময় খেলিলে। কিছু সময় খেলাৰ পাছত চাহ খোৱা সময়তহে ৰাণাই দেখিলে যে ৰাজুৰ দেউতাকৰ ভৰি এখন নাই! এখন নকল ভৰিৰ সহায়তে তেওঁ সকলো কৰিব পাৰে। এই দৃশ্যই তাক অধিক উৎসাহী কৰি তুলিলে।

এনেকুৱা নানান সাহস, উৎসাহ, প্ৰেৰণা বুটলি ৰাণা লাহে লাহে বহুত সাহসী হৈ পৰিল, আগৰ দৰে সি খেলত অংশগ্ৰহণ কৰি স্থান বুটলিবলৈও সক্ষম হ’ল। কেৱল সেয়াই নহয়, ৰাজুৰ দেউতাকে বিশেষভাবে সক্ষমসকলৰ বাবে আয়োজিত গুৱাহাটী নেহৰু ক্ৰীড়া মহোৎসৱত অংশ গ্ৰহণ কৰিবলৈ ৰাণাক অনুপ্ৰাণিত কৰিলে।

তিনিদিন অনুশীলন কৰাৰ পাছত খেল আৰম্ভ হ’ল। এখন-দুখনকৈ প্ৰতিখন খেলত জিকি অসম দলে ফাইনেল পালে। ফাইনেল খেল উদ্বোধন কৰিবলৈ আহিল শচীন তেণ্ডুলকাৰ। ৰাণা হৈছিল অসম দলৰ কেপ্তেইন। ইমান ওচৰৰ পৰা শচীন তেণ্ডুলকাৰৰ লগত কথা পাতি ৰাণা আৰু বেছি উৎসাহী হৈ পৰিল। অসম দলক পৰাজয়ৰ পৰা বচাই ৰাণাই আজুৰি আনিলে মেন অৱ দ্য মেচ্ছ (Man of the match)ৰ খিতাপ। তেণ্ডুলকাৰ আৰু সৌৰভ গাংগুলীয়ে ৰাণাক শুভ-কামনা জনোৱাৰ লগতে তেওঁলোকৰ ঘৰলৈ নিমন্ত্ৰণ জনালে। ৰাণা হৈ পৰিল অসমৰ নয়নৰ মণি, বুকুৰ আপোন।

শাৰীৰিক প্ৰতিবন্ধকতাকো নেওচি ৰাণাই নিজৰ প্ৰতিভাৰে প্ৰমাণ কৰি দিলে যে সূৰুযৰ পোহৰক এখন কাপোৰে ঢাকি ৰাখিব নোৱাৰে। তাৰ বাবে ঘৰখনৰ পৰাও তেনে উৎসাহ-সাহস-প্ৰেৰণা পাব লাগিব, যিয়ে তেওঁক আকাশ স্পৰ্শ কৰাত সহায় কৰিব।

অপৰাজেয়
:----:
![অপৰাজেয় শিশু উপন্যাস](images/posts/aparajeyo-novel-tamuli.webp)

মুঠতে, কণ কণ শিশুসকলক আগুৱাই নিয়াত ঘৰখনৰ উৎসাহ-সাহস-প্ৰেৰণা অতি দৰকাৰী। এনে উৎসাহ-সাহস-প্ৰেৰণাই সিহঁতৰ হেজাৰ শাৰীৰিক প্ৰতিবন্ধকতাকো নেওচি মানুহ কৰি তোলাত সহায় কৰে। সিহঁত হৈ পৰে— অপৰাজেয়!

**অপৰাজেয়**  
শিশু উপন্যাস  
লেখক: কিৰণ তামূলী  
প্ৰকাশক: নেচনেল বুক ট্ৰাষ্ট  
প্ৰথম প্ৰকাশ: ২০০৪  
মূল্য: : ৬০টকা



... নেচনেল-বুক-ট্ৰাষ্ট ...

মোহিনী আৰু অসুৰ

সাহস-প্ৰেৰণাৰ কাহিনী: অপৰাজেয়