
বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনন্ত-দেৱ-শৰ্মা)_

অনন্ত দেৱ শৰ্মা


ধেমাজি।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অনিৰ্বাণ-দত্ত)_


অনিৰ্বাণ দত্ত


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অভিজিত-দত্ত)_


অভিজিত দত্ত


নাজিৰা, শিৱসাগৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/অসমী-গগৈ-বৰুৱা)_


অসমী গগৈ বৰুৱা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আভা-বৰা)_

আভা বৰা


চেইণ্ট ষ্টিফেন স্কুল, দমদম (কলকাতা)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/আৰুশ-সোণোৱাল)_

আৰুশ সোণোৱাল


পাঞ্জাবাৰী, গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঈশান-জ্যোতি-বৰা)_


ঈশান জ্যোতি বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/এলিজা-ৰাণী-দাস)_

এলিজা ৰাণী দাস


শান্তি পথ, আৰ জি বৰুৱা ৰোড, গুৱাহাটী-৭৮১০২৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিশিখা-দত্ত)_

জ্যোতিশিখা দত্ত


নিবেদিতা গোস্বামী মেম’ৰিয়েল ইনষ্টিটিউট,  
সুৰ-সংগম, ৰৰৈয়া, যোৰহাট-৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/জ্যোতিস্মিতা-গোস্বামী-শৰ্মা)_

জ্যোতিস্মিতা গোস্বামী শৰ্মা


তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় চৌহদ, তেজপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ঝৰ্ণালী-শৰ্মা-বৰকটকী)_

ঝৰ্ণালী শৰ্মা বৰকটকী


বিশিষ্ট লেখক, গৱেষক আৰু কণ্ঠশিল্পী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ড-বীৰেন্দ্ৰনাথ-দত্ত)_

ড° বীৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত


বালিজান, চাৰিখেলীয়া, বিশ্বনাথ-৭৮৪১৭২,  
ফোন- ৯৩৬৫৩৬৭০৬০

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/তপন-বৰুৱা)_

তপন বৰুৱা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক (প্ৰয়াত)।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী-দেৱী-বৰুৱানী)_

ত্ৰৈলোক্যেশ্বৰী দেৱী বৰুৱানী


শুৱালকুছি, পদ্মৰাম কাকতি পথ, কামৰূপ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিগন্ত-বৈশ্য)_

দিগন্ত বৈশ্য


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দিলীপ-কুমাৰ-বৰুৱা)_

দিলীপ কুমাৰ বৰুৱা


গুৱাহাটী

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপক-কুমাৰ-কলিতা)_


দীপক কুমাৰ কলিতা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দীপা-পণ্ডিত)_

দীপা পণ্ডিত


পুৰণিগুদাম, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দুলাল-বৰা)_


দুলাল বৰা


নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দ্বীপজ্যোতি-বৰা)_


দ্বীপজ্যোতি বৰা


সন্দীপনী বিদ্যামন্দিৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/দৰ্শয়িতা-বৰঠাকুৰ)_

দৰ্শয়িতা বৰঠাকুৰ


ভলাগুৰি সত্ৰ, কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ধ্ৰুৱজ্যোতি-শৰ্মা)_

ধ্ৰুৱজ্যোতি শৰ্মা


বিশিষ্ট শিশু সাহিত্য়িক।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নূপুৰ-মোমাইদেউ)_

নূপুৰ মোমাইদেউ


শংকৰদেৱ শিশু নিকেতন, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/নৱনীত-নিয়ৰ-শইকীয়া)_

নৱনীত নিয়ৰ শইকীয়া


ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়, ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰকল্প-ৰঞ্জন-ভাগৱতী)_

প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী


ডিব্ৰুগড়

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/প্ৰাণজিৎ-বৰা)_


ড° প্ৰাণজিৎ বৰা


দেৰগাঁও, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/বন্দিতা-শৰ্মা-কন্দলি)_

বন্দিতা শৰ্মা কন্দলি


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন-শৰ্মা)_


ভূপেন শৰ্মা


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ভূপেন্দ্ৰ-নাথ-হাজৰিকা)_


ভূপেন্দ্ৰ নাথ হাজৰিকা


গৌৰী মেনশ্যন, ভি আই পি ৰোড, ছয়মাইল, গুৱাহাটী-২২

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মঞ্জু-দত্ত)_

মঞ্জু দত্ত


সূৰ্যপুৰ তিনিআলি, পাভৈ পথ,  
বিশ্বনাথ চাৰিআলি-৭৮৪১৭৬

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/মাতু-হাজৰিকা)_


মাতু হাজৰিকা


বাঙ্গালোৰ, কৰ্ণাটক-৫৬০০৬৭

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/যশোৱন্ত-নিপুণ)_


যশোৱন্ত নিপুণ


কাজিৰঙা, গোলাঘাট

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/শতৰূপা-গৌতম)_

শতৰূপা গৌতম


স্নাতকোত্তৰ মহলা, প্ৰাগজ্যোতিষ মহাবিদ্যালয়,  
গুৱাহাটী।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যজিৎ-নাথ)_

সত্যজিৎ নাথ


ৱাৰ্ড নং ৯, নাজিৰা-৭৮৫৬৮৫, শিৱসাগৰ,  
ফোন- ৮৪৮৬০১৬০৪৫

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সত্যনাৰায়ণ-কৰ)_

সত্যনাৰায়ণ কৰ


নগাঁও মিছন হাইস্কুল, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সনভ-দাস)_

সনভ দাস


ৰূপকোঁৱৰ হাউচিং কমপ্লেক্স,  
খানামুখ ছেকগেট, ডাক- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়,  গুৱাহাটী-৭৮১০১৪

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সমীন্দ্ৰ-হুজুৰি)_


সমীন্দ্ৰ হুজুৰি


‘কাণখোৱা’ৰ সম্পাদনা কক্ষ।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সম্পাদনা-কক্ষ)_

সম্পাদনা কক্ষ


দিল্লী পাব্লিক স্কুল, নাজিৰা

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুগন্ধি-উৰুলি-বৰুৱা)_


সুগন্ধি উৰুলি বৰুৱা


লালমাটি, তেজপুৰ-৭৮৪০০১,  
শোণিতপুৰ

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুপ্ৰীয়া-পাল)_


সুপ্ৰীয়া পাল


ঘৰ নং ১৩, লতাকটা শান্তিনগৰ,  
বশিষ্ঠ, গুৱাহাটী-২৯

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/সুৰেন্দ্ৰ-মোহন-দাস)_

সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাস


বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতে শিশুৰ বাবেও ভালেমান সাহিত্য ৰচনা কৰিছে।

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰঞ্জু-হাজৰিকা)_

ৰঞ্জু হাজৰিকা


ভোটাই গাঁও, নগাঁও, ফোন- ৯৮৬৪৪৯৮৭৪৮

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰিণ্টু-দাস)_


ৰিণ্টু দাস


কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, মিছা (নগাঁও)

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰুকনাভ-ৰণজয়-শইকীয়া)_

ৰুকনাভ ৰণজয় শইকীয়া


কলিয়াবৰ, নগাঁও

_[লেখকৰ সকলো লেখা চাওক →](/tags/ৰূপজ্যোতি-গোস্বামী)_


ৰূপজ্যোতি গোস্বামী


<span style={{float: 'left', fontSize: '4.5em', lineHeight: 1, marginRight: '0.15em', fontWeight: 'bold'}}>এ</span>
ক সদাগৰ আছিল। তেওঁৰ এটি মাত্র পুত্র। নাম আছিল মালেক। সদাগৰৰ মৃত্যুৰ পাছত মালেকে বিপুল সম্পত্তিৰ অধিকাৰী হৈ বন্ধু-বান্ধৱৰ সৈতে ফূৰ্তিত দিন কটাবলৈ ধৰিলে।

এদিন এজন বিদেশী মালেকৰ ওচৰলৈ আহিল। মালেকে বিদেশীৰ ভালদৰে পৰিচৰ্যা কৰিলে। আহাৰ খোৱাৰ পাছত বিদেশীজনে গল্পৰ ছলেৰে তেওঁৰ বিদেশ ভ্ৰমণৰ অভিজ্ঞতাৰ কথা মালেকক ক’লে ৷

বিদেশীৰ গল্প শুনি মালেক আচৰিত হ’ল ৷ দেশে দেশে ইমান বিস্ময়কৰ বস্তু আছে যে সেইবোৰৰ কথা শুনিলেই চাবলৈ মন যায়।

মালেকে বিদেশীক ক’লে— ‘আপোনাৰ নানা অভিজ্ঞতাৰ কথা শুনি মোৰো বিদেশ ভ্ৰমণ কৰিবলৈ খুব মন গৈছে; কিন্তু মোৰ বৰ ভয়। শুনিছোঁ, বাটত হেনো চোৰ-ডকাইতৰ ভয়। যিকোনো সময়তে বিপদ হ’ব পাৰে।’  
‘সেই ভয় আপুনি নকৰিব। মই এনে ব্যৱস্থা কৰি দিম যে বাটত কোনো বিপদেই আপোনাৰ নহ’ব ৷ অৱশ্যে তাৰবাবে কিছু অর্থ ব্যয় কৰিব লাগিব।’—বিদেশীজনে ক’লে।

মালেকে উৎসাহ প্রকাশ কৰি সুধিলে— ‘তেনে ব্যৱস্থাও আছে নেকি? অর্থ ব্যয় কৰিবলৈ মই প্ৰস্তুত আছোঁ। কওক, কি ব্যৱস্থা কৰিব লাগিব?’  
‘আপুনি ৰাতিপুৱাৰ লগে লগে এজন দক্ষ মিস্ত্ৰী লৈ আহিব।’— বিদেশীয়ে ক’লে।

মালেকে উৎসাহ প্রকাশ কৰি ৰাতিপুৱাৰ লগে লগে মিস্ত্রী এজন লৈ আহিল। বিদেশীজনে মিস্ত্ৰীজনৰ হতুৱাই সুন্দৰ অথচ লঘু এটা কাঠৰ বাকচ তৈয়াৰ কৰাই ল’লে।

বিদেশীজনে সেই বাকচৰ ভিতৰত কিছুমান যন্ত্রপাতি বহুৱাই সেইটো ছাদৰ ওপৰলৈ লৈ গ’ল। তাৰ পাছত সেই বাকচৰ ভিতৰত বহি তাৰ ঢাকোনখন বন্ধ কৰি দিলে। মুহূর্ততে অবাক কাণ্ড! সেই কাঠৰ বাকচটো আকাশৰ ওপৰলৈ উঠিবলৈ ধৰিলে। অলপ সময়ৰ ভিতৰতে মালেকৰ চকুৰ সমুখতে অদৃশ্য হৈ গ’ল সেই বাকচটো।

মালেকে এই অদ্ভুত কাণ্ড-কাৰখানা দেখি অবাক হৈ ভাবি থাকোঁতেই সেই বাকচটো তীব্র বেগেৰে পুনৰ উভতি আহিল।

বাকচটো আহি ছাদত নমাৰ লগে লগে ভিতৰৰ পৰা বিদেশীজন হাঁহি হাঁহি ওলাই আহি ক’লে— ‘এইবাৰ বুজিব পাৰিছেনে? অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে আপুনি কিমান দেশ দেখি আহিব পাৰিব ইয়াৰ সহায়ত আৰু পথত কোনো বিপদো আপোনাৰ নহ’ব।’

মালেকে আনন্দিত হৈ ক’লে— ‘আপুনি ঠিকেই কৈছে। এনে এটা বস্তু পালে নির্ভয়ে পৃথিৱী ঘূৰি আহিব পাৰি। পৃথিৱীৰ যত যি আচৰিত বস্তু আছে, সকলো চাই আহিব পাৰি। এই বস্তুটো আপুনি মোৰ ওচৰত বিক্ৰী কৰক ৷’

বিদেশী মানুহজনে হাঁহি এটা মাৰি ক’লে— ‘এই বাকচটো আপোনাক বিক্ৰী কৰাত মোৰ কোনো বাধা নাই; কিন্তু ইয়াৰ মূল্য হিচাপে আপুনি মোক এহেজাৰ স্বৰ্ণ মুদ্ৰা দিব লাগিব।’

মালেকৰ টকাৰ অভাৱ নাছিল। তেওঁ লগে লগে সন্মত হ’ল।

ইয়াৰ পাছত বিদেশী আৰু মালেক দুয়ো বাকচৰ মাজত সোমাল। বিদেশীয়ে মালেকক কেনেদৰে বাকচটো চলাব লাগে, শিকাই দিলে। বিদেশীয়ে নিজে বাকচটো চলাই অতি সময়ৰ ভিতৰতে কেইবাখনো দেশ দেখুৱাই আকৌ যথা স্থানলৈ ঘূৰি আহিল।

মালেকে ক’লে— ‘আপুনি মোক যি দিলে, সেয়া অমূল্য সম্পদ। টকাৰে ইয়াৰ মূল্য বিচাৰ কৰা অসম্ভৱ। আপোনাক ইয়াৰ বাবে ধন্যবাদ জনাইছোঁ।’

বিদেশীয়ে এহেজাৰ সোণৰ মুদ্ৰা পাই মালেকৰ ওচৰৰ পৰা বিদায় লৈ গুচি গ’ল।

মালেকৰ বাকচটোত কেতিয়া উঠোঁ কেতিয়া উঠোঁ লাগি আছিল। পাছদিনাই তেওঁ দেশ ভ্ৰমণৰ বাবে বাহিৰ ওলাল। বহুত দেশ তেওঁ অতি কম দিনৰ ভিতৰতে চাই-চিতি আহিল। সকলো দেশতে দুই-এদিনকৈ থাকে আৰু গুচি যায় অন্য দেশলৈ। এনেদৰে বাকচটোৰ দ্বাৰা উৰোঁতে উৰোঁতে বিৰাট প্রাসাদ এটা দেখা পাই মালেকৰ কৌতূহল উপজিল। আৰু ভালদৰে প্রাসাদটো আৰু দেশখন চাবৰ বাবে ধীৰে ধীৰে এখন গভীৰ অৰণ্যৰ মাজত নামিল।

দেশখনৰ ৰজা আৰু দেশখনৰ নাম জানিবৰ কাৰণে তেওঁ নগৰৰ ফালে আগবাঢ়িল। বাটত এজনক দেখা পাই মালেকে সুধিলে— ‘ভাই, মই এজন বিদেশী। ৰাজপ্রাসাদলৈ যোৱাৰ বাট কোনটো দেখুৱাই দিবানে? আৰু এই সুন্দৰ ৰাজ্যখনৰ নাম কি বাৰু?’

‘এই দেশৰ নাম গজনী।’— মানুহজনে ক’লে।  
‘প্রাসাদত ৰজা-ৰাণীৰ বাহিৰে আৰু কোন কোন থাকে?’— মালেকে পুনৰ সুধিলে।  
‘সেই প্রাসাদটোত ৰজা-ৰাণী নাথাকে। তাত কেৱল ৰাজকন্যা আৰু তেওঁৰ ধাইমা আৰু দাস-দাসী থাকে।’  
‘কিয়? এই প্রাসাদত ৰাজকন্যা অকলে থাকে কিয়?’— মালেকে আচৰিত হৈ সুধিলে।

পথিকে উত্তৰত ক’লে— ‘সেয়া এক ডাঙৰ কাহিনী। এজন ফকিৰে ৰাজকন্যাৰ শিশুকালতে ভাগ্য চাই কৈছিল যে কোনোবা এজন বেয়া মানুহে ৰাজকন্যাক চুৰ কৰি লৈ যাব। সেই কাৰণে অনেক টকা খৰচ কৰি চুলতানে এই প্রাসাদটো আচল প্রাসাদৰ পৰা অনেক দূৰত তৈয়াৰ কৰি তাৰ মাজত ৰাজকন্যাক লুকুৱাই থৈছে।’

পথিকজন আঁতৰি যোৱাৰ পাছত মালেকে চিন্তা কৰি কৰি প্রাসাদৰ ফালে আগুৱাই গ’ল। বন্দিনী ৰাজকন্যাক এবাৰ নিজ চকুৰে চাবলৈ নাপালে তেওঁ এই নগৰৰ পৰা কেতিয়াও আঁতৰি নাযায়।

প্রাসাদৰ ওচৰ পাই মালেকে অবাক হৈ চালে। এনে ৰাজপ্রাসাদ তেওঁ কেতিয়াও ক’তো দেখা নাই। এয়া যেন সপোন-পুৰীহে।

আকৌ উভতি আহিল সেই বনৰ মাজলৈ, য’ত তেওঁৰ বাকচটো আছিল। মালেকে বাকচটোৰ ওচৰতে বহি ক্ষণ গণিবলৈ ধৰিলে কেতিয়া ৰাতি হ’ব আৰু কেতিয়া প্রাসাদৰ সকলো লোক টোপনিৰ কোলাত ঢলি পৰিব৷

মাজনিশা সেই কাঠৰ বাকচত উঠি মালেক গৈ উপস্থিত হ’ল প্রাসাদৰ ছাদত। ছিৰিয়েদি নামি এটা ঘৰৰ ভিতৰত দেখিবলৈ পালে ৰাজকন্যা চেৰিণা শুই আছে। কোঠাৰ ভিতৰত এডাল মম জলি আছে। কিন্তু মমৰ জ্যোতিকো ম্লান কৰি দিছে ৰাজকন্যাৰ ৰূপৰ জ্যোতিয়ে।

ৰাজকন্যাৰ হঠাৎ টোপনি ভাগি যোৱাত সন্মুখত এজন অপৰিচিত যুৱকক দেখি ভয়ত চিঞৰি উঠিল। মালেক বিপাঙত পৰিল। ৰাজকন্যাৰ চিঞৰ শুনিলে এতিয়া আটাইবোৰ প্ৰহৰী লৱৰি আহিব। মালেকে লৰালৰিকৈ ৰাজকন্যাৰ মুখত হাতেৰে চেপি ধৰি ক’লে— ‘ভয় নকৰিবা কুঁৱৰী, মই ডকাইত নহওঁ। তোমাৰ ওচৰলৈ কোনো বেয়া উদ্দেশ্য লৈয়ো অহা নাই ৷ মই এজন বিদেশী ৰাজপুত্র, তোমাক এই বন্দিত্বৰ পৰা মুক্ত কৰিবৰ বাবেই মই ইয়ালৈ আহিছোঁ৷’

![যাদুৰ বাকচ](images/posts/jadur-bakas-2-1024x576.webp)

মালেকৰ কথা শুনি ৰাজকন্যা চেৰিণাৰ ভাল লাগিল। তেৱোঁতো মনে মনে মুক্তিৰ দিন গণিছে। এনেকৈ বন্দী হৈ সোমাই থাকিবলৈ কাৰ ভাল লাগে? কি মজা! এতিয়া সকলোকে ফাঁকি দি এই ৰাজপুত্ৰৰ সৈতে আন এক ৰাজ্যলৈ গুচি যাবগৈ। কিন্তু মুহূৰ্তৰ ভিতৰতে ৰাজকন্যাৰ ভাবৰ পৰিৱৰ্তন ঘটিল। মনটো দমি গ’ল। চাৰিওফালে পালি-পহৰীয়াই ঘেৰি থকা এই প্রাসাদৰ পৰা ৰাজপুত্ৰই তেওঁক কিদৰে পলুৱাই নিব?

ৰাজকন্যাক চিন্তিত দেখি মালেকে কথাটো বুজি পালে৷ হাঁহি এটা মাৰি তেওঁ ৰাজকন্যাক ক’লে— ‘চিন্তা নকৰিবা৷ ম‍ই ইয়ালৈ যেনেদৰে আহিছোঁ, তেনেদৰেই ইয়াৰ পৰা তোমাক লৈ যাম। তোমাৰ নিশ্চয় কোনো আপত্তি নাই?’

ৰাজকন্যা চেৰিণা সন্তুষ্ট হ’ল মালেকৰ কথাত। দুয়ো অনেক সময় ধৰি কথা পাতিলে।

ইয়াৰ পাছত প্ৰতিনিশা মালেক প্রাসাদলৈ আহি চেৰিণাক লগ ধৰিলে।

এদিন নিশা মালেক ৰাজপ্রাসাদৰ ফালে বাকচটোত উঠি আকাশ পথেৰে আহি থাকোঁতে কোনোবা এজন প্ৰহৰীয়ে আকাশলৈ আতচ-বাজি উৰোৱাত সেই পোহৰত প্ৰহৰীহঁতে বাকচটো উৰি অহা দেখি হৈ-চৈ লগাই দিলে।

মালেকে কথা বিষম দেখি সেই ঠাইৰ পৰাই উভতিল। ৰাজকন্যাক আৰু দেখা নকৰিলে।

মালেকে চিন্তা কৰিলে, এনেদৰে সদায় প্রাসাদলৈ অহাটো উচিত হোৱা নাই। প্ৰহৰীবোৰৰ হাতত এদিন নহয় এদিন ধৰা পৰিবই। ধৰা পৰিলে আৰু ৰক্ষা নাই, চুলতানে ডিঙি নকটাকৈ নেৰে। গতিকে এইবাৰ গৈ ৰাজকন্যাক লৈ অহাই ভাল হ’ব। ৰাজকন্যাক লগত ল’ব নোৱাৰিলে তেওঁ দেশলৈকে উভতি নাযায়।

পাছদিনা মালেক নিশা ৰাজপ্রাসাদৰ ৰাজকন্যাৰ কোঠাত উপস্থিত হৈ আগদিনাৰ সকলো কথা বিবৰি ক’লে। লগতে ক’লে— ‘তুমি এতিয়া মোৰ লগত মোৰ ৰাজ্যলৈ যোৱাই ভাল হ’ব। নহ’লে আমি এদিন বিপদত পৰিম।’

![যাদুৰ বাকচ](images/posts/jadur-bakas-1-1024x576.webp)

ৰাজকন্যা চেৰিণায়ো তাকে ভাবিছিল। গতিকে মালেকৰ কথাত হয়ভৰ দিয়াত মালেকে ৰাজকন্যাক প্রাসাদৰ ছাদলৈ তুলি আনি যাদুৰ বাকচটোত ভৰালে। মুহূর্ততে বাকচ উৰি আহি মালেকৰ ঘৰ পালেহি।

নিজৰ ঘৰ পাই মালেকে ৰাজকন্যাক সমস্ত কথা খুলি ক’লে। লগতে তেওঁ যে ৰাজকুমাৰ নহয়, তাকো স্বীকাৰ কৰিলে৷ কিন্তু ৰাজকন্যাই ভাগ্যত যি আছে, সেয়ে হ’ব বুলি মালেককে স্বামী ৰূপে গ্ৰহণ কৰিলে।

তাৰ পাছত দুয়ো সুখে-শান্তিৰে দিন পাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে।

_শব্দাৰ্থ:_
- বিস্ময়কৰ: আচৰিত, আশ্বৰ্যজনক
- অভিজ্ঞতা: দেখি-শুনি হোৱা জ্ঞান
- অর্থ: ধন, টকা-পইচা/ কোনো শব্দৰ তাৎপৰ্য
- ব্যয়: খৰচ
- প্ৰস্তুত: সাজু
- অদ্ভুত: আচৰিত, আগেয়ে নোহোৱা
- অমূল্য: অতি মূল্যবান, যাক টকা-পইচাৰে কিনিব নোৱাৰি
- কৌতূহল: জানিবলৈ আগ্ৰহ
- বন্দিত্ব: বন্দী কৰা থোৱা অৱস্থা, আটক কৰি থোৱা অৱস্থা

_ৰঞ্জু হাজৰিকা বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতে শিশুৰ বাবেও ভালেমান সাহিত্য ৰচনা কৰিছে।_


... ৰঞ্জু-হাজৰিকা ...

যাদুৰ বাকচ